Pagina 25 van de CIA’s “Analyse en Evaluatie van Het Gateway Proces” kwam op een avond via e-mail binnen. Gewoon als bijlage, alsof het om een standaard rapport ging. Toch ging het om een document dat al sinds de declassificatie in 2003 zoek was, en dat in bepaalde kringen bijna mythische status had gekregen.
Jarenlang hebben mensen FOIA-verzoeken ingediend — via de Wet op de Vrijheid van Informatie — om toegang te krijgen tot deze ontbrekende pagina. De speculatie over wat er precies op stond groeide mee met de fascinatie voor het rapport zelf, dat uitgebreid militair onderzoek beschrijft naar uittredingen en waarneming buiten ruimte en tijd. En opeens stond het er gewoon. Op mijn bureaublad. Download voltooid.
Mijn eerste reactie was onrustig. Teveel spanning in mijn lijf om helder te lezen. Ik belde een paar vrienden. Gewoon om te checken of m’n realiteitsbesef nog normaal werkte — een soort telefonisch kneepje in de arm. Alles leek in orde. Daarna dubbelklikte ik op het bestand.
Een achtergrondverhaal als een rollercoaster
In februari had ik al een uitgebreide samenvatting geschreven van het Gateway Rapport. Het originele document is opgesteld in 1983 door luitenant-kolonel Wayne M. McDonnell. Hij kreeg technische ondersteuning van de Israëlisch-Amerikaanse biomedisch ingenieur Itzhak Bentov, die bekend staat om zijn werk op het grensvlak van spiritualiteit en wetenschap.
De CIA besloot in 2003 tot declassificatie van het rapport. Wat overbleef: 28 pagina’s met geconcentreerde informatie over het potentieel van astrale projectie. Inhoudelijk diepgaand, maar tegelijk omgeven door een raadsel. Want er ontbrak iets. Een pagina. En die leek belangrijker dan alle andere.
Voor wie dit onderwerp minder goed kent: astrale projectie verwijst naar ervaringen waarbij het bewustzijn zich tijdelijk losmaakt van het fysieke lichaam. Deze staat van ‘uittreding’ wordt ook wel remote viewing genoemd. Volgens beoefenaars kun je — met training, techniek en focus — het bewustzijn leren bewegen voorbij de grenzen van ruimte en tijd.
Het idee: de menselijke geest kan zich losmaken van fysieke beperkingen en vrij reizen. Door onbekende werkelijkheden, dimensies, misschien zelfs door tijdslagen heen. Het klinkt futuristisch, maar het rapport beschrijft het als een serieus onderzoeksgebied, met potentieel strategisch nut.
McDonnell schreef in de inleiding dat hij wilde aantonen hoe bewustzijn werkt — in wetenschappelijke termen. Hij wilde de staat van ‘uittreding’ ontdoen van zijn zweverige reputatie. De bedoeling was helder: het fenomeen begrijpelijk maken voor beleidsmakers met een technische achtergrond.
In de conclusie van het rapport wordt ook duidelijk wat het Amerikaanse ministerie van Defensie ermee wilde. Als het leger de technieken zou leren beheersen, zou dat ‘praktische toepassingen’ kunnen opleveren. Tegelijkertijd waarschuwt McDonnell: wie zich buiten tijd en ruimte begeeft, moet ook openstaan voor mogelijke interacties met andere vormen van intelligentie. Niet-fysiek, maar aanwezig.
Deze gedachte leidde tot een reeks militaire experimenten met remote viewing. Paranormaal gevoelige soldaten werden getraind om locaties over de hele wereld waar te nemen — zonder fysiek aanwezig te zijn.
De impact van deze bevindingen sijpelde door in geheime programma’s, populaire cultuur en de wijdere zoektocht naar bewustzijnsverruiming. Wat begon als een experiment in een militaire context, groeide uit tot een kruispunt tussen neurologie, kwantumfysica en mystiek.
Een kosmisch mysterie
Het rapport laat zich niet makkelijk lezen. Over 24 pagina’s heen weeft het een ingewikkelde lijn tussen spirituele modellen, kwantumfysica en mentale trainingstechnieken om ruimte-tijd te overstijgen. Het is geen document voor de vluchtige lezer.
De methoden die besproken worden variëren van hypnose tot transcendente meditatie, van biofeedback tot universele hologramtheorieën. Alles is erop gericht om het hoogste CIA-management iets tastbaars mee te geven. Een kader, een denkrichting. Misschien zelfs een aanleiding om opnieuw te kijken naar wat bewustzijn eigenlijk is — en waarvoor het dient.
Op pagina 24 loopt de spanning op. McDonnell beschrijft hoe de structuur van de realiteit in elkaar zou kunnen zitten. De toon verandert. Het wordt existentieel. Bijna poëtisch. En dan houdt het plotseling op:
Wat volgt is niet pagina 25, maar direct pagina 26.
McDonnell stapt ineens over op een lijst met “Motivationele Aspecten”. Alsof de eerdere passage geen diepe inzichten bevatte over de aard van het universum. Alsof er niets te verklaren viel.
Vanaf het moment dat het rapport werd vrijgegeven, zijn er FOIA-verzoeken binnen blijven komen. Steeds gericht op dat ene ontbrekende vel papier. De CIA bleef bij haar standpunt: pagina 25 is nooit in bezit geweest.
Toch bleef de honger naar die ene pagina groeien. Voor sommige lezers was het een principiële kwestie van openheid. Voor anderen ging het om nieuwsgierigheid naar wat een cruciale schakel leek in een groter verhaal. In online communities kreeg pagina 25 bijna mythische status.
Voor sommigen was de obsessie begrijpelijk: als het leger serieus werk maakte van astrale projectie, en het document daar theoretische fundamenten voor legde, dan was elke pagina relevant. Elke zin potentieel veelzeggend. Zeker als het net die passage was die de structuur van de werkelijkheid probeerde te vangen.
Een hardnekkige theorie op internet beweert dat McDonnell pagina 25 opzettelijk had weggelaten. Volgens sommigen zou iemand die werkelijk in staat is tot astrale projectie, in staat moeten zijn de ontbrekende informatie direct op te halen — zonder dat daar een fysiek document voor nodig is.
Eindelijk contact
Het Gateway Rapport komt niet voort uit een origineel idee van de CIA. De basis werd gelegd door Robert Monroe, een voormalig radio-ondernemer die zich toelegde op onderzoek naar bewustzijnstoestanden. Hij richtte uiteindelijk The Monroe Institute op, een onderzoekscentrum gewijd aan die innerlijke verkenning.
Vier dagen nadat ons eerste artikel over het rapport verscheen, kwam er een e-mail binnen van het Monroe Institute. Ze hadden suggesties voor een vervolgstuk. Door de drukte van reacties en aanvragen bleef mijn antwoord uit. Kort daarna namen ze opnieuw contact op — met een directere boodschap: pagina 25 bevond zich in hun archieven. In Faber, Virginia.
Wat volgde was een Google Hangout met een complete afvaardiging van het instituut: de CEO, de COO en de hele marketingafdeling. Jason Koebler, hoofdredacteur van Motherboard, schoof ook aan.
Tijdens dat gesprek bevestigden ze dat ze pagina 25 in bezit hadden. Iets wat tot dan toe niemand had vermoed. Terwijl journalisten jarenlang FOIA-verzoeken indienden bij de CIA, had vrijwel niemand eraan gedacht om het Monroe Institute zélf te benaderen. En daar lag het dus — volgens hen al die tijd opgeslagen, ongelezen, in een stoffige archiefmap.
Toch verliep het gesprek stroef. De CEO liet zich nauwelijks zien. Na een uur bleek dat er geen intentie was om de pagina zomaar te delen. Hun toon was berekenend. Ze wilden een zorgvuldig opgezette campagne lanceren, gericht op een jonger publiek dat via TikTok en online fora met het rapport in aanraking was gekomen.
COO Lori Jacobwith verwoordde het zonder omwegen: “We proberen te profiteren van het enthousiasme binnen een markt die buiten onze gebruikelijke doelgroep valt.”
Het gesprek werd afgesloten met een veelzeggende zin: “Je hebt een paar dingen aangeraakt waar we nu niet over praten.” Daarna bleef het stil.
Weken later, onverwacht, verscheen er opnieuw een bericht in mijn inbox. Deze keer afkomstig van Jenny Whedbee, verantwoordelijk voor marketing en communicatie. Ze was eerder stil gebleven, maar schreef nu dat het instituut in een reorganisatie zat. De CEO en COO waren vertrokken. Ze wilde opnieuw in gesprek — en voegde als bijlage het volledige rapport toe, inclusief pagina 25.
De ontbrekende pagina
Het gevoel van ontdekking was echt. Alsof een ontbrekend stukje van een groter verhaal eindelijk op zijn plaats viel. Voor het eerst kon het rapport zonder onderbreking gelezen worden. Geen hiaten. Geen vragen over wat er net buiten beeld werd gehouden.
→ Bekijk hier het volledige rapport als PDF
Pagina 25 opent met het woord “Absoluut”. Alsof het een grens markeert tussen gewone uitleg en fundamentele principes. Binnen de context van het rapport verwijst het zowel naar spirituele systemen als naar natuurkundige modellen. Het woord draagt gewicht.
In het rapport wordt tijd beschreven als een manier om verandering te meten via energie in beweging. Maar beweging vraagt om begrenzing. Die begrenzing maakt iets plaatsgebonden — en dus meetbaar binnen ruimte en tijd. Zonder beperking is er kracht, maar geen richting.
McDonnell beschrijft het als volgt: stel je een entiteit voor zonder vorm of weerstand, die zich overal tegelijk kan bevinden. In zo’n toestand bestaat geen ‘hier’ of ‘daar’. Alles is overal. Dat is wat hij aanduidt als Het Absolute.
Stel je een vormloze entiteit voor die zich zonder weerstand door het universum beweegt. Geen wrijving, geen beperking — simpelweg overal tegelijk. McDonnell beschrijft dit als een toestand waarin er geen ‘hier’ of ‘daar’ meer bestaat. Alles valt samen. Dat is wat hij bedoelt met Het Absolute.
Volgens het rapport is dit Absolute de dragende energie achter het hele universum. Het voedt het universele hologram — een totaalveld waarin alle realiteiten, dimensies en ervaringen zijn opgenomen. Het rapport probeert dit concept meerdere keren visueel te maken, onder meer als een spiraalvormig ‘kosmisch ei’ waarin alles voortdurend stroomt en hervormt.
Tussen onze alledaagse werkelijkheid en het Absolute bevinden zich — volgens McDonnell — talloze tussenliggende lagen. Dimensies die nauwelijks in taal te vangen zijn. Toch vormt dat volgens hem de grens. Hoger dan dit gaat het niet. En dat maakt de opening van pagina 25 des te opvallender: direct bovenin staat een poging om precies dát in woorden te vangen.
McDonnell stelt dat vrijwel elk religieus systeem in de geschiedenis een gestileerde vorm van deze spiraal gebruikt. Van de Heilige Geest in het christendom tot het labyrint in de Helleense wereld. Van de Boom des Levens in het joodse mysticisme tot de vierkrachtenleer in het Chinese taoïsme. Overal duikt hetzelfde patroon op — in andere vormen, maar met vergelijkbare betekenis.
Wat hij hiermee laat zien, is dat zowel natuurkunde als religie uiteindelijk bij dezelfde kern uitkomen. De benadering verschilt: wetenschap zoekt via meetbaarheid, religies via intuïtie. En precies daar komt de Gateway Ervaring binnen beeld. Als een brug. Als iets wat beide benaderingen in beweging kan brengen.
Het rapport omschrijft de Gateway als een methode om aan te sluiten op dat universele hologram — via directe ervaring in plaats van via abstractie of geloof. In de context van een overheidsdocument is dat opvallend. Er wordt niet gesproken over geloofsbeleving, maar over psychologische integratie en neurologische staatstoestanden.
Volgens McDonnell is alles waarover het rapport spreekt betekenisloos, zolang we geen contact hebben met ons eigen bewustzijn. Dat is het uitgangspunt. Het hologram, Het Absolute, de realiteit zelf — niets daarvan doet ertoe zonder innerlijk inzicht.
Op het moment dat ik de pagina las, viel mijn oog meteen op de term “Het Absolute”. Maar wat bleef hangen was de zin die daar vlak onder stond: “Ken Uzelf.”
McDonnell stelt dat wie zijn bewustzijn weet te verruimen tot het punt waarop het hologram zichtbaar wordt, niet alleen meer begrijpt — maar ook anders waarneemt. Het is een fundamentele verschuiving in zelfwaarneming. En volgens het rapport is dat precies wat de Gateway-techniek mogelijk maakt.
Het bereiken van Hemi-Sync
Essentieel voor het rapport en de techniek om astrale projectie te bereiken, is een audietechnologie ontwikkeld door Robert Monroe, een radiouitvoerend producent die in de jaren 70 een R&D afdeling binnen zijn bedrijf opzette om uitsluitend de effecten van geluid op het menselijk bewustzijn te bestuderen.
In een reeks zelfexperimenten waarbij hij zichzelf blootstelde aan zorgvuldig gekalibreerde audiofrequenties tijdens het slapen, bereikte Monroe herhaaldelijk verhoogde geest-lichaamstoestanden.
Zijn boek uit 1971, Journeys Out of The Body, documenteert die vroege onderzoeken en muntte officieel de term “buitenlichamelijke ervaring.”
Monroe’s bedrijfs-R&D-divisie werd uiteindelijk The Monroe Institute, dat tapes produceert met audietechnieken om de hersenfuncties te stimuleren en “Hemi-Sync” te bereiken.
Hemi-Sync staat voor hemisferische synchronisatie en is instrumenteel in het bereiken van een bewustzijnstoestand waarin de elektrische hersenpatronen van zowel de linker- als de rechterhersenhelft gelijk zijn in amplitude en frequentie.
Het doet dit door twee technieken te combineren. De eerste is Frequency Following Response – een erkende externe frequentie wordt geïntroduceerd via een koptelefoon, wat de hersenen ertoe aanzet “dezelfde frequentie na te bootsen door zijn hersengolfoutput aan te passen.”
Bijvoorbeeld, een rustend brein dat een Theta-niveau hoort, zal uit zijn Beta-niveau verschuiven. De tweede techniek is beat frequentie. Contrasterende frequenties worden aan elk oor voorgesteld.
De hersenen kiezen er dan voor “het verschil tussen beide te ‘horen'”. Een brein dat 100hz via het rechteroor en 104hz via het linkeroor ontvangt, kan dan het verschil detecteren, in dit geval een frequentie van 4hz.
De techniek opent vervolgens de hersenen voor “een verscheidenheid aan frequenties die op een bijna subliminaal, nauwelijks hoorbaar niveau worden afgespeeld.”
Met de linker hersenhelft ontspannen en het lichaam in een virtuele slaaptoestand, zijn volgens het rapport de omstandigheden ideaal om hersengolfoutputs van hogere amplitude en frequentie te bevorderen.
Wanneer het golfpatroon van een bewustzijn daalt onder een oscillatiefrequentie van 10 tot de macht van -33 centimeter per seconde, “klikt” het voor een kort moment “uit” de ruimte-tijd en voegt het zich bij oneindigheid.
Monroe’s theorieën houden in dat als die “uitklik” continuïteit kan bereiken, je kunt beginnen met dialogeren met andere dimensies.
De huidige hoofdingenieur van het Monroe Institute is Bob Holbrook, een voormalig evenementenorganisator die na een ernstig auto-ongeluk te maken kreeg met hersenletsel. Volgens hem speelden de audio-oefeningen van het instituut een belangrijke rol in zijn herstelproces.
De oorspronkelijke Hemi-Sync-techniek, zoals die voorkomt in het Gateway Rapport, werd overgedragen aan een commerciële entiteit die sindsdien onder de naam Hemi-Sync® opereert. Het Monroe Institute ontwikkelt inmiddels een veel uitgebreidere geluidstechnologie onder de naam Monroe Audio Support (MAS). Deze omvat tientallen variaties op het oorspronkelijke binaural-beatsprincipe.
Holbrook zegt het eenvoudig: “Binaural beats was slechts één techniek. Nu hebben we er meer dan vijftig.” Dat maakt het mogelijk om ervaringen af te stemmen op verschillende niveaus van bewustzijn, afgestemd op specifieke doelen of processen.
Een van de krachtigste toepassingen binnen MAS is gamma synchrony, waarbij hersenactiviteit op hoge frequenties wordt gestimuleerd. Volgens Holbrook vergroot dit de mogelijkheid om contact te maken met een ruimer bewustzijnsveld — of zoals hij het formuleert: met “al dat is”.
Twee andere sleuteltechnieken zijn Phase Modulation en Amplitude Modulation. Bij de eerste wordt de geluidsbron zodanig gemoduleerd dat het lijkt alsof het geluid uit verschillende richtingen komt. Holbrook laat in presentaties zien hoe deze modulaties zich als een golfpatroon door de soundscape bewegen.
Amplitude Modulation laat technici live ingrijpen in de geluidslandschappen die tijdens sessies worden afgespeeld. Zo kunnen specifieke klanken versterkt, verzwakt of verschoven worden — afhankelijk van de dynamiek van het moment.
Voor dit artikel werd een 30 minuten durende geluidsfragment gedeeld uit een van de nieuwe programma’s. Een hoofdtelefoon is daarbij cruciaal voor het effect; de signalen zijn vaak subtiel en nauwgezet gelaagd.
De originele tapes van Monroe combineerden deze frequenties met zachte verbale suggesties. In het interne archief, getiteld The Explorer Series, bevinden zich opnames van sessies waarin proefpersonen verslag uitbrengen van wat ze ervaren in deze niet-fysieke staten van bewustzijn.
Tot aan de pandemie reisden deelnemers naar het hoofdkantoor van het instituut in Virginia om programma’s te volgen als Gateway Voyage of Exploration 27. De cursussen duurden een week, met vijf tot zes sessies per dag. De bedoeling: bewustzijn trainen om tijd, ruimte en andere niveaus van ervaring te leren waarnemen en verkennen.
Het waren deze tapes, en hun potentiële militaire inzetbaarheid, die uiteindelijk de aandacht trokken van de CIA. Vandaar ook de opdracht tot het opstellen van het Gateway Rapport.
Na het lezen van pagina 25 nam ik opnieuw contact op met Jenny Whedbee van het Monroe Institute. Ze gaf aan dat de organisatie zich in een overgangsfase bevond. “Er zijn onderdelen die moeten groeien, maar wel in het tempo dat past bij wie we zijn,” zei ze.
Volgens haar is het belangrijk om trouw te blijven aan de oorsprong van het instituut. “Zonder de kennis en ervaring van mensen die hier al lang werken, raak je de kern kwijt.”
Robert Monroe, die in de jaren zeventig de basis legde voor het instituut, speelt in die visie nog altijd een centrale rol. “We hebben veel directieleden zien komen en gaan. Maar Robert Monroe is hier nog steeds, op zijn manier. Hij beïnvloedt nog altijd de richting,” aldus Jenny.
Ze benadrukte dat de programma’s die het instituut nu aanbiedt grotendeels voortkomen uit zijn werk. “Gateway Voyage, Lifeline, Exploration 27 — dat zijn programma’s die hij zelf heeft ontwikkeld. De structuur is nog steeds zoals hij het bedoeld heeft.”
Deelnemers gaan in die trainingen diep. “Het is alsof je een mentale marathon loopt,” zei ze. “Vijf dagen achter elkaar, met meerdere sessies per dag. Het is intensief.”
Jenny zelf begon zonder ervaring met deze bewustzijnsstaten, maar merkte al snel de impact. “Ik heb vorige levens gezien, ik kreeg een overzicht over m’n hele leven — niet alleen dit, maar ook toekomstige gebeurtenissen.”
Volgens haar is er iets ongrijpbaars aanwezig in het proces. “Als je op zoek bent naar het schip dat je leven voorgoed verlicht, dan vind je dat hier.”
Tegen het einde van ons gesprek kwam pagina 25 opnieuw ter sprake. Jenny zei: “Ik heb mijn eigen interpretatie. Of het per ongeluk is weggelaten of expres — dat weet ik niet. Maar ik weet wel dat sommige mensen hier werken op een ander bewustzijnsniveau. Niet per se op dit fysieke vlak.”
Voor Jenny leek het moment waarop pagina 25 opdook precies te kloppen. “Twintig jaar geleden was de wereld hier misschien nog niet klaar voor,” zei ze. “Maar deze generatie is er wél klaar voor.” Ze gaf aan dat haar werk bij het instituut haar kijk op het leven ingrijpend veranderd heeft.
“Je groeit op, gaat naar school, trouwt, krijgt kinderen, misschien ga je naar de kerk. En uiteindelijk sterf je,” vertelde ze. “Je leeft voort via je familie. Daar zit iets moois in. Maar op een dieper niveau draait het om de relaties die je aangaat. De herinneringen die je achterlaat.”
Ze vroeg zich hardop af wat er gebeurd zou zijn als pagina 25 destijds al was vrijgegeven. “Misschien had dat wel weerstand opgeroepen. Vooral omdat het ook over religie gaat — en de suggestie dat alle religies fundamenteel gelijkwaardig zijn.”
“Ik zie dat de jongere generatie minder vastzit in die oude ideeën,” voegde ze toe. “Ze staan meer open voor nieuwe vormen van bewustzijn en manieren van leven.”
Ze verwees naar sociale bewegingen, het neerhalen van oude monumenten, het collectieve ‘genoeg is genoeg’. Volgens haar gaat dit allemaal over een groeiende bereidheid om antwoorden te ontvangen — zonder direct te oordelen.
“TikTok gebeurde, jij gebeurde, dit alles gebeurde om een reden die verder gaat dan het tastbare,” zei ze.
Ze sloot het gesprek af met een suggestie. Geen oproep, geen instructie — slechts een richting: “Doe er iets mee. Al is het alleen maar om te zeggen wat het voor jou betekent.”
Een feedback loop in bewustzijn
Het Gateway Rapport is op veel plekken zo abstract dat het zijn eigen toegankelijkheid belemmert. Het doel van mijn eerste analyse was om daar doorheen te breken — en een leeservaring te creëren die ook zonder technische voorkennis binnenkomt.
De reacties waren overweldigend. Blijkbaar raakte het iets wat al lang aan de oppervlakte lag.
Heb je ervaring met The Monroe Institute, Hemi-Sync of heb je een uittredingservaring? Deel je verhaal via: info@goodfeeling.nl
Veelgestelde Vragen
Wat is het CIA Gateway Rapport?
Het Gateway Rapport is een CIA-document uit 1983 waarin onderzocht wordt of het mogelijk is om bewustzijnstoestanden te manipuleren voor buitenlichamelijke ervaringen en waarneming buiten ruimte en tijd.
Wie heeft het Gateway Rapport geschreven?
Het rapport is opgesteld door luitenant-kolonel Wayne M. McDonnell, met ondersteuning van biomedisch ingenieur Itzhak Bentov.
Wat is astrale projectie?
Astrale projectie verwijst naar een ervaring waarbij het bewustzijn zich losmaakt van het lichaam. Het wordt vaak gekoppeld aan uittredingen en technieken als remote viewing.
Wat is er speciaal aan pagina 25 van het Gateway Rapport?
Pagina 25 was jarenlang afwezig in de vrijgegeven versie van het rapport. De inhoud bevat beschouwingen over het Absolute, holografisch bewustzijn en de relatie tussen zelfkennis en universele waarneming.
Wat is Hemi-Sync?
Hemi-Sync is een audiotechnologie waarbij geluidsgolven via koptelefoons worden aangeboden om de hersenhelften synchroon te laten werken. Dit zou de kans op diepere bewustzijnstoestanden vergroten.
