Betty Guadagno, een overtuigde atheïst, beleefde een bijna-doodervaring (BDE) na een overdosis. Een BDE is een fenomeen waarbij iemand op het randje van de dood balanceert, maar uiteindelijk terugkeert met de overtuiging dat er leven is na de dood. Betty’s ervaring zette haar leven op zijn kop.
Het verhaal begint zo
Ik ben opgegroeid in een gezin dat op zijn zachtst gezegd chaotisch was. In mijn familie was geen vorm van trauma ons vreemd. Om met de problemen in mijn leven om te kunnen gaan, zocht ik al op jonge leeftijd mijn toevlucht in drugs. Mijn hele familie zat gevangen in een vicieuze cirkel van verslaving, armoede en trauma.
Als jonge vrouw maakte ik een traumatische gebeurtenis mee. Mijn ouders, beiden verstrikt in hun eigen verslaving, besloten samen uit het leven te stappen. Ik was 23 en mijn zus 18 toen we hen dood aantroffen in ons huis.
Na deze vreselijke ontdekking werd mijn verslaving mijn houvast. Ik besloot niet langer het slachtoffer van mijn situatie te zijn, maar in plaats daarvan anderen tot slachtoffer te maken. Zo ging ik door het leven, waarbij ik veel schade aanrichtte. Het liep uiteindelijk uit de hand.
Op een dag beleefde ik een bijna-doodervaring. Ik nam een overdosis. Ik belandde in een eindeloze ruimte vol verblindend wit licht, omringd door onvoorwaardelijke liefde. Dezelfde ruimte waar mensen over spreken bij bijna-doodervaringen. Overleden dierbaren begeleidden me in deze ruimte. Mijn overleden vriend verwelkomde me, evenals mijn vader.
Wat?! Heb ik het mis?!
Terwijl ik door deze oneindige ruimte reisde, was ik woedend! Ik moet wel de enige ziel zijn die boos de hemel heeft bereikt. Ik dacht: “Wat?! Heb ik het mis?!” Want in mijn leven was ik een overtuigde atheïst. Er was zoveel negativiteit in mijn leven dat ik geen geloof kon hebben in een schepper die al die dingen die mij waren overkomen, had toegelaten. Dus verborg ik me voor God, de Bron, het Universum, omdat dat gewoon gemakkelijker was.
Toen ik deze plek binnenstapte, werd me verteld dat ik een spirituele strijder van het hoogste niveau was. Ze zeiden dat ik er zelf voor had gekozen om op aarde te zijn en dit leven te beleven. Alle obstakels die ik had overwonnen, had ik zelf uitgekozen. Het eerste deel van mijn leven was een soort bootcamp, en het tweede deel zou zijn om de taak uit te voeren waarvoor ik naar de aarde was teruggekeerd. Maar ik zei: “Nee hoor, ik ga niet terug! Ik ga mijn pyjama aantrekken en popcorn pakken. Ik blijf hier wel kijken. Je kunt me niet dwingen om terug te gaan. Ik ga niet terug.”
Ze zeiden: “Oké, laten we je de blauwdruk van je leven voor je geboorte laten zien. Het zal je waarschijnlijk helpen om de rest van je leven te doorstaan, omdat je terug moet gaan.” Dus namen ze me mee. Het leek op een videogame in mijn geestesoog, misschien een reflectie van de tijd waarin ik ben geboren. Een man verscheen voor me. Hij droeg een geruit jasje en een hoed, en we stonden in een supermarkt met een lege winkelwagen. En hij zei: “Kies jouw leven.”
Op de schappen van de supermarkt stonden dozen ontbijtgranen, en elke doos vertegenwoordigde een levenservaring. En ik herinner me dat ik een klein lichtbolletje was en dacht: “Nou, als ik naar de aarde ga, dan ga ik ook echt naar de aarde!” En ik begon elke doos ontbijtgranen te pakken die ik maar kon vinden.
Er was geen fysiek lichaam, maar ik gooide alles in de winkelwagen. Al die intense ervaringen en zoveel ervan! Mijn ziel was als een scenarioschrijver zonder grenzen. “Oké, we gaan al deze verschillende dingen ervaren.” Er waren ook dingen in de winkelwagen die ik nog niet had ervaren in mijn leven, zoals herstel, overwinning, leraar zijn en spiritueel ontwaken.
Allemaal mooie en positieve dingen.
Na het tonen van deze scène voelde het alsof er een enorme last van mijn schouders was gevallen. Ik was niet langer het slachtoffer van mijn omstandigheden. Ik was een goddelijke mede-schepper van mijn ervaring geworden. Dingen overkwamen me niet meer, ze gebeurden vóór mij. Want op een bepaald zielsniveau had ik ervoor gekozen ze te ervaren voor mijn eigen groei.
Terug naar de aarde
Ik snapte wat er speelde en bedankte hen voor het inzicht in mijn uitgebreide levensplan voordat ik geboren werd. Maar ik was nog steeds niet van plan om terug te gaan. Ze zeiden: “Je leven is nog niet in balans. Je hebt je voor een missie aangemeld en die moet je afronden. Je hoeft niet per se terug naar die specifieke situatie, maar je moet wel terug. Dit zijn je mogelijkheden om het af te ronden. Er is geen ontkomen aan datgene waarvoor je je hebt opgegeven.”
Ik vergeleek het met een ritje in de achtbaan. Je kunt er niet halverwege uit springen. Je moet de rit gewoon uitzitten. Op de een of andere manier vond mijn bewustzijn zijn weg terug naar mijn lichaam en ik herinner me heel duidelijk dat ze zeiden: “Vertrouw ons, de tweede helft van je leven zal lang niet zo zwaar zijn als de eerste.” En ik antwoordde simpelweg: “Ik vertrouw jullie niet.” En ik kwam weer bij bewustzijn.
Ik deed mijn ervaring af als een psychose veroorzaakt door drugs. Ik dacht gewoon: “Wow, ik was zo de kluts kwijt. Dat laat ik nooit meer zo ver komen.” Maar het Universum, de Bron, mijn engelen, gidsen en mijn hogere macht grepen op een zeer opvallende en tastbare manier in om me te laten weten dat mijn ervaring echt was en dat ik een andere koers moest varen en mijn zielsmissie moest voltooien.
Er begonnen allerlei goddelijke toevalligheden in mijn leven te gebeuren. Al mijn dealers, van wie ik meer dan tien jaar lang mijn spullen had gekocht, besloten allemaal tegelijkertijd hun leven te beteren en te stoppen met verkopen. En ik dacht: “Dit is te gek voor woorden! Ik bel één kerel en hij zegt: ‘Luister, ik heb Jezus gevonden. Ik wil een goede vader zijn. Ik houd me niet meer bezig met die dingen.'” En ik dacht: “Oké, tot ziens.” En ik belde de volgende persoon. Hetzelfde verhaal, maar ze kenden elkaar niet. Het was bizar.
Dus nu had ik geen manier meer om te krijgen wat ik nodig had. Ik was fysiek afhankelijk van bepaalde stoffen. En dus bevond ik me op de derde dag van ontwenningsverschijnselen en ik was zo ziek dat ik de dood verwelkomde. Het voelde alsof mijn botten in brand stonden, alsof mijn huid van gebroken glas was gemaakt. Ik zweette, had koude rillingen en voelde me erg ziek.
Genezing en herstel
En dat is wat ik deed. Ik volgde de man en kwam bij mijn eerste 12-stappenbijeenkomst. Daar vond ik een gemeenschap van mensen die hetzelfde pad bewandelden als ik, die hun pijn en strijd deelden, maar die ook hun overwinningen en hun herstel deelden. Dit was de eerste keer dat ik voelde dat ik ergens bij hoorde. Dat ik niet alleen was in mijn strijd. Dat er anderen waren die hetzelfde hadden doorgemaakt en die bereid waren me te helpen op mijn reis naar herstel.
Ik begon de stappen te doorlopen en vond veel genezing in het proces. Ik leerde over vergeving, over acceptatie, over nederigheid, over het vinden van een hogere macht en het overgeven van mijn wil en mijn leven daaraan. En hoewel het niet altijd gemakkelijk was, begon ik langzaam maar zeker veranderingen in mijn leven te zien.
Ik begon relaties te herstellen die door mijn verslaving waren verwoest. Ik begon mijn verleden onder ogen te zien en verantwoordelijkheid te nemen voor mijn acties. Ik begon een leven te leiden dat in lijn was met mijn waarden en niet langer gedefinieerd werd door mijn verslaving. En het belangrijkste, ik begon eindelijk vrede te vinden in mijn leven.
Ik ben nog steeds op deze reis, maar ik ben nu zover gekomen. Ik weet dat het een leven lang proces zal zijn, maar ik ben bereid om dat pad te blijven volgen. Ik ben bereid te blijven leren, te blijven groeien en te blijven herstellen.
Ik ben een goddelijke spirituele krijger. En hoewel ik soms nog steeds boos en gefrustreerd ben, weet ik nu dat ik het vermogen heb om mijn ervaringen te creëren, om te kiezen hoe ik reageer op de uitdagingen die op mijn pad komen. En hoewel ik soms twijfel en bang ben, weet ik dat ik nooit alleen ben op deze reis.
Dit is mijn verhaal. Dit is mijn reis. En het is verre van voorbij. Ik blijf leren, ik blijf groeien en ik blijf stappen zetten op het pad van herstel. Want dat is wat een goddelijke spirituele krijger doet. Ze geeft nooit op. Ze blijft vechten. En ze blijft geloven dat er een beter leven mogelijk is.
Bron: YouTube video
Like ons op Facebook om meer artikelen zoals deze in je feed te zien verschijnen die je anders zou missen.
