Schrijf je in voor een gratis exemplaar van De Manifestatie Mindset en ontvang inzichten en updates die je helpen bij je persoonlijke groei.
Als je altijd praat, hoor je nooit wat iemand anders te zeggen heeft. Daardoor zul je alleen maar over je eigen gesprek kunnen praten. Hetzelfde geldt voor mensen die de hele tijd denken.
Het constante gebabbel van symbolen, beelden, gesprekken en woorden in je hoofd. Als je dat de hele tijd doet, ontdek je uiteindelijk dat je niets anders te denken hebt dan over het denken zelf. Net zoals je moet stoppen met praten om te horen wat anderen te zeggen hebben, moet je stoppen met denken om te ontdekken waar het leven over gaat.
Op het moment dat je stopt met denken, kom je direct in contact met wat Kesky zo prachtig het “Onuitsprekelijke” noemde, de non-verbale wereld. Sommigen zouden het de fysieke wereld noemen, maar woorden zoals fysiek, non-verbaal, materieel zijn allemaal concepten.
En het gaat niet om een concept. Wanneer je wakker wordt voor die wereld, ontdek je dat alle zogenaamde verschillen tussen zelf en ander, leven en dood, plezier en pijn, puur conceptueel zijn en helemaal niet bestaan.
Toen de oude meester Yaku Joo werd gevraagd: “Wat is dat dan?”, antwoordde hij: “Als je honger hebt, eet. Als je moe bent, slaap.” Ze zeiden: “Maar dat is toch wat iedereen doet? Ben je niet gewoon een gewoon mens?” “Oh nee,” zei hij, “dat doen ze helemaal niet. Als ze honger hebben, eten ze niet gewoon, ze denken aan van alles. Als ze moe zijn, slapen ze niet gewoon, ze dromen allerlei dromen.”
We zijn te veel aan het rondrennen. Het is goed geweest, we zijn actief geweest en hebben veel goeds bereikt. Maar zoals Aristoteles lang geleden al zei – en dat is een van de goede dingen over Aristoteles – het doel van actie is contemplatie.
Met andere woorden, we zijn constant bezig, bezig, bezig. Maar waar gaat het eigenlijk om? Vooral wanneer mensen bezig zijn omdat ze denken dat ze ergens heen gaan, dat ze iets gaan bereiken. Actie heeft zin als je weet dat je nergens heen gaat.
Als je handelt zoals je danst of zingt of muziek speelt, weet je dat je nergens heen gaat. Je bent gewoon bezig met pure actie. Maar als je handelt met het idee dat je door actie uiteindelijk op een plek zult aankomen waar alles goed zal zijn, dan zit je in een hamsterwiel, hopeloos veroordeeld tot wat boeddhisten samsara noemen, de cirkel van geboorte en dood. Want je denkt dat je ergens heen gaat, terwijl je allang daar bent.
Het punt is dat je niet creatief kunt handelen zonder stilheid. Je moet af en toe kunnen stoppen met denken. Deze praktijk van zitten lijkt in het begin heel moeilijk, vooral als je op de boeddhistische manier zit. Je benen beginnen pijn te doen, en de meeste westerlingen worden onrustig en vinden het saai om lang te zitten.
De reden dat ze het saai vinden, is dat ze nog steeds denken. Als je niet zou denken, zou je de tijd niet opmerken. In feite, in plaats van saai te zijn, wordt de wereld, wanneer je er zonder gebabbel naar kijkt, ongelooflijk interessant.
De meest gewone dingen – beelden, geluiden, geuren, de textuur van schaduwen op de vloer voor je – al deze dingen, zonder dat je ze benoemt, zonder te zeggen “dat is een schaduw, dat is rood, dat is bruin, dat is iemands voet,” wanneer je ophoudt dingen te benoemen, begin je ze echt te zien. Als je geluiden forceert in vijf tonen en kleuren in vijf kleuren, dan ben je blind en doof. De wereld van kleur is oneindig, net zoals de wereld van geluid.
Het is alleen door te stoppen met het vastleggen van concepten over de wereld van kleur en geluid dat je ze echt begint te horen en zien. De discipline van meditatie ligt ten grondslag aan de buitengewone capaciteiten van zen georiënteerde mensen om zulke grote kunsten te ontwikkelen als tuinen, de theeceremonie, kalligrafie en de grootsheid van de schilderkunst uit de Sung-dynastie en de Japanse traditie.
In de eenvoudigste dingen van het dagelijks leven vonden ze magie. In de woorden van de dichter Hokoji: “Geweldige kracht en bovennatuurlijke activiteit – water halen, hout hakken.”
De gemakkelijkste manier om te stoppen met denken, is door te denken aan iets dat geen betekenis heeft. Of door te luisteren naar een geluid dat geen betekenis heeft. Want dat stopt je denken, omdat je gefascineerd raakt door het geluid.
Er komt een moment waarop het geluid verdwijnt, en je volledig open bent. Op dat moment zal er een soort van voorlopig satori zijn, en je zult denken: “Wauw, dat is het!” Je zult zo gelukkig zijn dat je op wolken loopt.
Toen Suzuki werd gevraagd: “Hoe voelt satori?”, zei hij: “Nou, het is zoals alledaagse ervaring, behalve dat je ongeveer twee centimeter boven de grond zweeft.”
Vanuit het boeddhistische oogpunt is er geen fundamenteel verschil tussen de transcendentale wereld en deze alledaagse wereld. De bodhisattva, die niet voor eeuwig en altijd in het Nirvana blijft, komt terug en leeft het gewone, alledaagse leven om anderen te helpen ook het inzicht te krijgen. Hij komt niet terug omdat hij denkt dat hij een soort plicht heeft om de mensheid te helpen. Nee, hij komt terug omdat hij ziet dat de twee werelden hetzelfde zijn.
Hij ziet alle andere wezens als boeddha’s. Zoals GK Chesterton het zei: “Nu lijkt een groot ding op straat elk menselijk knikje. We bewegen in vreemde democratie, onder de miljoen maskers van God.”
De wereld zoals die wordt gezien in een gewone, alledaagse staat van bewustzijn is niet anders dan de wereld van het hoogste geluk. Hier is het licht, die schitterende, brandende energie, helderder dan duizend zonnen, die in alles opgesloten zit.
Stel je dit voor: je ziet een levendig, helder licht, zo fel dat het bijna voorbij licht is. Het is zo fel dat het zich van je af beweegt, en aan de rand verschijnt een rode gloed, gevolgd door oranje, geel, groen, blauw, indigo en violet. Je ziet deze grote mandala voor je ogen verschijnen, als een schitterende zon.
Voorbij het violet is er een diepe zwartheid, niet vlak zwart, maar doorzichtig als obsidiaan. Het is zwart als lak, en uit dat zwart straalt opnieuw licht, net zoals het yang uit het yin komt, meer licht dat blijft gaan, verder en verder.
En samen met dit licht komt geluid, een geluid zo overweldigend dat je het niet kunt horen, zo doordringend dat het lijkt alsof het je gehoor volledig uitschakelt. Het geluid daalt samen met de kleuren, in harmonische intervallen, steeds lager, tot het uitmondt in een diepe dreunende bas, zo krachtig dat het bijna tastbaar wordt, en het langzaam verandert in iets solider.
Terwijl dit alles zich ontvouwt, besef je dat je naar iets kijkt dat zich uitbreidt. Maar het lijkt ook tegen je te zeggen: “Dit is niet alles wat ik kan doen.” En terwijl de stralen beginnen te dansen, variëren de kleuren en geluiden zich, en het beeld verandert.
Het komt nu in drie dimensies op je af, en je ziet het van alle kanten. Uiteindelijk, net wanneer je denkt dat het niet intenser kan worden, verandert alles plotseling in wat het altijd is geweest – wij, hier en nu, zittend samen.
Ook lezen:
Veelgestelde vragen
Hoe helpt stilte om meer in contact te komen met het leven?
Stilte helpt ons de constante stroom van gedachten te doorbreken, zodat we de wereld zonder concepten kunnen ervaren. Hierdoor zien we de schoonheid in de eenvoud van het alledaagse leven.
Wat is het belang van meditatie in persoonlijke groei?
Meditatie leert ons om stil te zijn, zowel lichamelijk als mentaal. Dit helpt om in contact te komen met ons diepere zelf en de realiteit zonder vooroordelen te zien, wat essentieel is voor spirituele groei.
Waarom voelt meditatie in het begin ongemakkelijk?
In het begin zijn we nog te veel gewend aan constante afleiding en gedachten. Naarmate we leren stil te zijn, verdwijnt dit ongemak en ontdekken we de innerlijke vrede die altijd al aanwezig was.
Like ons op Facebook om meer artikelen zoals deze in je feed te zien verschijnen die je anders zou missen.
