De Amerikaanse conservatieve denker en schrijfster Helen Andrews stelt dat de feminisering van instituties een onomkeerbare maatschappelijke verandering teweegbrengt. Haar controversiële these roept fundamentele vragen op over genderverschillen en maatschappelijke structuren.
Andrews beschrijft hoe vrouwen in vijftig jaar tijd van tokenvertegenwoordiging naar meerderheidsposities zijn doorgedrongen in cruciale sectoren. Deze verschuiving brengt volgens haar niet alleen demografische, maar ook inhoudelijke veranderingen met zich mee die de westerse beschaving bedreigen. Haar analyse raakt aan gevoelige thema’s rond gelijkheid, meritocratie en de toekomst van onze samenleving.
Alvast 5 van de belangrijkste punten
- De ‘grote feminisering’ heeft in vijftig jaar meer vrouwelijke machtsposities gecreëerd dan ooit in de wereldgeschiedenis
- Psychologie transformeerde van een 70% mannelijk naar 80% vrouwelijk beroep met ingrijpende gevolgen voor de praktijk
- Vrouwelijke dominantie in het uitgeverijen verklaart waarom mannen massaal stoppen met het lezen van romans
- Anti-discriminatiewetgeving fungeert als onzichtbare duim op de schaal ten faveure van vrouwen in de arbeidsmarkt
- Andrews voorspelt dat een volledig gefeminiseerde beschaving zichzelf ten gronde richt door regels en objectiviteit te vervangen door emoties
De ongekende snelheid van maatschappelijke verandering
Tyler Cowen plaatste de grote feminisering tussen de val van het communisme en de uitvinding van internet als een van de zeven grootste revoluties van onze tijd. Deze historische context maakt duidelijk hoe ingrijpend deze transformatie werkelijk is. Geen enkele beschaving kende ooit parlementen die voor een derde uit vrouwen bestonden, geen enkele samenleving had vrouwelijke politiechefs in de grootste steden.
De tijdlijn toont een versnelling die velen ontgaat: waar de eerste vrouwelijke rechter in het Hooggerechtshof in 1981 werd benoemd bij slechts 5% vrouwelijke rechters landelijk, zitten er nu vier vrouwen in het hof. President Biden benoemde zelfs 63% vrouwelijke rechters, wat de richting van deze demografische verschuiving onderstreept.
Van tokenisme naar dominantie in sleutelsectoren
Rechtenfaculteiten, medische opleidingen en het hoger onderwijs kennen inmiddels vrouwelijke meerderheden. Deze ontwikkeling startte voorzichtig in de jaren zeventig met pioniersvrouwen die vaak de enige vrouw in hun nieuwsredactie of universitaire afdeling waren. Echter, wat begon als gelijke kansen groeide uit tot complete sectorale dominantie.
Het witte-boorden werknemersbestand met universitaire diploma’s bestaat nu grotendeels uit vrouwen, evenals 46% van alle managers. Deze cijfers illustreren hoe grondig de arbeidsmarkt is getransformeerd. Andrews benadrukt dat deze verandering pas de laatste vijf tot tien jaar het kantelpunt bereikte, wat verklaart waarom veel mensen de omvang nog niet volledig beseffen.
Voor- en Nadelen
Voordelen
- Meer empathie en zorgzaamheid in traditioneel mannelijke instituties
- Inclusievere besluitvorming door verschillende perspectieven
- Humanisering van het kapitalisme door vrouwelijke bestuurders
- Meer aandacht voor veiligheid en sociale cohesie
Nadelen
- Objectiviteit wijkt voor emotionele overwegingen in rechtspraak
- Academische vrijheid wordt beperkt door inclusiviteitsdenken /woke ideologie
- Innovatie stagneert door risicomijdend gedrag
- Rechtsstatelijkheid ondermijnd door contextdenken
Psychologie als blauwdruk voor feminisering
Het vakgebied psychologie demonstreert hoe dramatisch beroepstransformatie kan verlopen. Van een 70% mannelijk beroep 25 jaar geleden naar slechts 20% mannen onder nieuwe psychologen toont aan hoe mannen letterlijk ‘evacueren’ uit gefeminiseerde sectoren. Deze exodus ontstaat doordat het vak zich heroriënteerde rond zorg, empathie en niet-oordeelkundigheid in plaats van analyse en beoordeling.
Dit patroon herhaalt zich in de literatuurwereld, waar een 80% vrouwelijke uitgeverijsector verklaart waarom mannen stoppen met het lezen van romans. Andrews stelt dat mannen nog steeds graag lezen, maar niet de boeken die de huidige, door vrouwen gedomineerde industrie produceert. Deze observatie suggereert dat inhoudelijke verandering onvermijdelijk volgt op demografische verschuivingen.
Wokeness als feminisering fenomeen
Andrews’ meest controversiële stelling luidt dat wokeness simpelweg een bijverschijnsel is van demografische feminisering. Alles wat we als ‘woke’ beschouwen – empathie boven rationaliteit, veiligheid boven risico, conformiteit boven competitie – belichaamt volgens haar het vrouwelijke boven het mannelijke stellen.
Onderzoek toont dat twee derde van de mannen vrije meningsuiting verkiest boven inclusiviteit, terwijl twee derde van de vrouwen het omgekeerde kiest. In moreel redeneren hanteren mannen traditioneel een ‘ethiek van gerechtigheid’ (regels en feiten), vrouwen een ‘ethiek van zorgzaamheid’ (context en relaties). Deze fundamentele verschillen worden volgens Andrews steeds dominanter naarmate instituties feminiseren.
Verklarende woordenlijst
- Grote feminisering: Historisch ongekende toename van vrouwelijke vertegenwoordiging in maatschappelijke instituties
- Celebration parallax: Fenomeen waarbij iets alleen opgemerkt mag worden als je het positief beoordeelt
- Ethiek van zorgzaamheid: Morele denkwijze gericht op relaties, context en empathie
- Ethiek van gerechtigheid: Morele denkwijze gebaseerd op regels, objectiviteit en feiten
De onzichtbare duim op de schaal van evenwicht
Anti-discriminatiewetgeving creëert volgens Andrews een systematische voorkeur voor vrouwen op de arbeidsmarkt. Bedrijven geven banen en promoties aan vrouwen die ze anders niet zouden krijgen, puur om juridische problemen te voorkomen. Deze wetgeving dwingt ook culturele feminisering af door werkplekken te verplichten elke interactie te controleren op ‘ruwe kantjes’.
HR-afdelingen bestaan hoofdzakelijk om bedrijven te beschermen tegen discriminatie claims, niet uit ideologie. Dit verklaart hun obsessie met diversiteit en het creëren van ‘vrouwvriendelijke’ werkomgevingen. Andrews vraagt zich echter af of zulke gepolijste, conflictmijdende atmosferen wel mannvriendelijk zijn.
| Sector | Vrouwen 1980 | Vrouwen 2025 |
|---|---|---|
| Rechtspraak | 5% | 30% |
| Psychologie | 30% | 80% |
| Uitgeverijen | 40% | 80% |
| Rechtenfaculteiten | 25% | 55% |
| Medische opleidingen | 25% | 55% |
Het einde van de tweeverdienersval
Andrews erkent dat veel vrouwen werken uit economische noodzaak, gevangen in de ’tweeverdienersval’ waar beide partners moeten werken voor een middenklasse levenstandaard. Door deze val weg te nemen via beleid dat eenverdienershuishoudens mogelijk maakt, voorspelt zij dat het feminiseringsprobleem vanzelf zal afnemen.
Deze benadering vermijdt directe beperkingen voor vrouwen en biedt in plaats daarvan echte keuze. Andrews gelooft dat veel families vrijwillig zullen kiezen voor traditionelere rolverdeling als de economische druk wegvalt. Het is een pragmatische oplossing die individuele keuzevrijheid respecteert terwijl het demografische evenwicht mogelijk herstelt.
Conclusie
Helen Andrews presenteert een controversiële maar logisch opgebouwde analyse van een ongekende maatschappelijke transformatie. Haar stelling dat demografische feminisering onvermijdelijk leidt tot inhoudelijke verandering van instituties raakt aan fundamentele vragen over genderverschillen en hun maatschappelijke impact.
Of je haar diagnose deelt of niet, de cijfers tonen onmiskenbaar een historische verschuiving. De vraag blijft of een samenleving waarin vrouwelijke waarden domineren inderdaad de rechtsstatelijkheid en objectiviteit ondermijnt, of juist een menselijkere beschaving creëert. Andrews’ oproep om deze gevoelige kwestie onzelfzuchtig te benaderen, vanuit wat het beste is voor de samenleving als geheel, verdient serieuze overweging.
Geraadpleegde bronnen:
De onderstaande referenties vormen de inhoudelijke onderbouwing van dit artikel.
- Helen Andrews speech transcript – Analyse van demografische feminisering en maatschappelijke gevolgen
- Bureau of Labor Statistics – Arbeidsmarktdata vrouwelijke participatie per sector
- American Psychological Association – Genderstatistieken psychologie beroep 1995-2025
Begin transcript van bovenstaande video
De libertaire econoom Tyler Cowen schreef ooit een artikel waarin hij alle revoluties beschreef die hij in zijn leven had meegemaakt. Hij begon bij de maanlanding, die hij als kind meemaakte, en ging chronologisch door tot aan de opkomst van AI in onze tijd. Op zijn lijst stonden slechts zeven revoluties — alleen de grootste en meest wereldschokkende. Precies daar, tussen de val van het communisme en de uitvinding van het internet, stond iets dat hij aanduidde als de ‘grote feminisering’. Dat is geen term die veel Amerikanen kennen, maar toekomstige historici zouden dit wel eens belangrijker kunnen vinden dan bijna alle andere revoluties op die lijst. De grote feminisering laat zich eenvoudig definiëren: het verwijst naar de toenemende aanwezigheid van vrouwen in vrijwel alle instituties van onze samenleving. Toch is het, hoe eenvoudig het ook te omschrijven is, voor wie zich aan de andere kant van deze revolutie bevindt, lastig om de volledige impact ervan te bevatten.
Ongekende invloed van vrouwen
Wat veel mensen zich niet realiseren, is hoe uitzonderlijk deze ontwikkeling is in de wereldgeschiedenis. Er zijn eerder samenlevingen geweest die, in meer of mindere mate, feministisch genoemd konden worden — waarin vrouwen koningin waren, bedrijven runden of gezagsposities bekleedden die respect afdwongen. Maar nog nooit was er een samenleving waarin vrouwen zo veel politieke macht hadden als nu. Denk aan alle parlementen die ooit hebben bestaan, in elk land, in elke eeuw. Geen daarvan was — zoals het onze — voor een derde uit vrouwen samengesteld. Het idee van een vrouwelijke korpschef zou zelfs voor veel vroege feministen ongebruikelijk hebben geleken. Toch wordt de politie in de grootste stad van Amerika nu geleid door een vrouw. En in de stad waar dit wordt uitgesproken, zijn de rechtenfaculteiten tegenwoordig grotendeels vrouwelijk. Advocatenkantoren hebben voornamelijk vrouwelijke medewerkers, medische faculteiten worden gedomineerd door vrouwen, en vrouwen behalen het merendeel van de bachelor- en doctoraatsdiploma’s. Ook aan hogescholen geven voornamelijk vrouwen les. Vrouwen vormen 46% van de managers in de Verenigde Staten, en binnen het totale personeelsbestand met een hbo- of universitair diploma zijn vrouwen inmiddels in de meerderheid. Dit zijn vaak vrij recente ontwikkelingen; het omslagpunt werd in veel gevallen pas in de afgelopen vijf tot tien jaar bereikt. En dat is precies de andere veelvoorkomende misvatting over de grote feminisering: mensen denken vaak dat feminisme iets was van de jaren zeventig, maar het heeft tientallen jaren geduurd om van symbolische vertegenwoordiging te groeien naar een bijna gelijke verdeling tussen mannen en vrouwen.
Van marginale rol naar meerderheid
De eerste vrouwelijke rechter van het Hooggerechtshof werd in 1981 benoemd. In datzelfde jaar waren vrouwen nog slechts 5% van alle rechters in de VS. Tegenwoordig zitten er vier vrouwen in het hof — nog maar één verwijderd van een vrouwelijke meerderheid. Vrouwen vormen inmiddels 30% van alle rechters in de Verenigde Staten, 40% in de staat Californië, en maar liefst 63% van de rechters die zijn benoemd door president Joe Biden. Vanaf de eerste benoeming tot een waarschijnlijke vrouwelijke meerderheid in het Hooggerechtshof is dus ongeveer vijftig jaar verstreken. En een vergelijkbare ontwikkeling is zichtbaar in veel andere beroepsgroepen. In de jaren zeventig was er een pionierende generatie vrouwen — vaak als enige vrouw in een redactieteam of als enige vrouwelijke hoogleraar binnen een faculteit. In de jaren tachtig en negentig groeide de vrouwelijke vertegenwoordiging, tot die rond het jaar 2000 uitkwam op zo’n 20 à 30%. Vandaag, 25 jaar later, zijn vrouwen in veel van die sectoren goed voor 40% van het totaal, of is er zelfs sprake van een gelijke verdeling. En het zou zomaar kunnen dat deze ontwikkeling nog niet ten einde is. Hoe gefeminiseerd we nu ook zijn — verdere toename is heel goed mogelijk.
Verschuivingen in beroepskeuze
Kijk bijvoorbeeld naar het vakgebied psychologie. Nog maar 25 jaar geleden was dit grotendeels een mannenberoep, met een aandeel van ongeveer 70% mannen. Tegenwoordig bestaat de jongste lichting psychologen — die net het beroep instroomt — nog maar voor 20% uit mannen. Dat laat duidelijk zien hoe sterk het vakgebied is gefeminiseerd. Mannen hebben het vak verlaten. En de reden daarvoor is goed te begrijpen: de aard van het vak is veranderd. Naarmate vrouwen een groter aandeel kregen binnen de psychologie, verschoof de focus van het vak naar eigenschappen en benaderingen die beter aansloten bij hun voorkeuren — zoals zorgzaamheid, empathie en een niet-veroordelende houding. Een man die psycholoog wilde worden omdat hij hield van analyseren en oordelen, zou zich dus van nature eerder aangetrokken voelen tot een ander vakgebied. Iets soortgelijks zie je in de wereld van de literaire fictie. Misschien heb je in het afgelopen jaar een van de artikelen in de New York Times gelezen over het fenomeen dat mannen nauwelijks nog romans lezen. De verklaring daarvoor is — althans voor mij — vrij eenvoudig, ook al ziet de New York Times het niet zo: de uitgeverswereld is inmiddels voor bijna 80% vrouwelijk. Mannen houden nog steeds van het lezen van romans, maar niet van het soort romans dat de huidige uitgeefwereld op de markt brengt.
Feminisering en ‘wokeness’
Sommige vakgebieden zijn gevoeliger voor feminisering dan andere. Het is lastig om bijvoorbeeld wiskunde of werktuigbouwkunde in die richting te duwen. Maar zodra vrouwen in grotere aantallen een bepaald vakgebied betreden, ligt het voor de hand dat elk beroep dat kán feminiseren, dat uiteindelijk ook zal doen. En dat de dynamiek zich dan ontwikkelt zoals we die in de psychologie hebben gezien. Misschien is een verhouding van 50/50 tussen mannen en vrouwen helemaal geen stabiele eindstand. Ik heb inmiddels een paar keer gesproken over feminisering, zonder precies te zeggen wat ik ermee bedoel. Daar kom ik zo op terug. Maar als je het in één zin wilt samenvatten, zou je kunnen zeggen: feminisering is wat we tegenwoordig ‘wokeness’ noemen. Alles wat met ‘wokeness’ geassocieerd wordt, is in feite een neveneffect van demografische feminisering. Denk aan wat daar allemaal bij hoort: het stellen van empathie boven rationaliteit, veiligheid boven risico, groepscohesie boven competitie en hiërarchie. Al die zaken geven de voorkeur aan het vrouwelijke boven het mannelijke. Dus als je je ooit hebt afgevraagd waar die plotselinge opkomst van ‘wokeness’ vandaan kwam: dit is mijn hypothese. Instellingen die sinds de jaren zeventig vrouwen begonnen toe te laten, bereikten op een gegeven moment een kritische massa — en die maakte het mogelijk het karakter van die instellingen te heroriënteren.
Vrije meningsuiting en morele oordelen
Vrouwen blijken in onderzoeken structureel minder gehecht aan vrije meningsuiting dan mannen. In enquêtes waarin wordt gevraagd wat belangrijker is — het beschermen van vrije meningsuiting of het bewaren van een inclusieve samenleving — kiest ongeveer tweederde van de mannen voor vrije meningsuiting, en ongeveer tweederde van de vrouwen voor inclusie. In morele redeneringen wordt het verschil tussen mannen en vrouwen vaak zo geformuleerd: vrouwen hanteren eerder een ethiek van zorg, mannen een ethiek van rechtvaardigheid. Bij het vormen van een moreel oordeel zullen mannen zich richten op vragen als: “Wat zijn de regels? Wat zijn de feiten?” Vrouwen kijken vaker naar de context en de relatie tussen mensen. Pas dat nu eens toe op het concept van ‘wokeness’. Toen James Damore zijn inmiddels beruchte memo schreef bij Google — waarin hij stelde dat de ondervertegenwoordiging van vrouwen in exacte vakken misschien niet volledig te verklaren is door vooroordelen — heeft niemand inhoudelijk weerlegd dat hij ongelijk had over de feiten. De reden dat hij werd ontslagen, was dat zijn opmerkingen vrouwelijke collega’s een slecht gevoel zouden kunnen geven.
Objectiviteit versus emotie
Denk bijvoorbeeld aan de Kavanaugh-hoorzittingen. De typische mannelijke reactie was: er is mogelijk iets gebeurd, maar zonder bewijs kunnen we iemands leven en carrière niet zomaar vernietigen. De vrouwelijke reactie was eerder: “Hoe kun je het over bewijsregels hebben? Zie je niet dat ze huilt?”
Ter verduidelijking: veel vrouwen waren juist geschokt door hoe deze hoorzittingen verliepen. Het beste boek erover werd zelfs geschreven door twee vrouwen: Molly Hemingway en Carrie Severino. Toch geldt dat een politiek systeem dat wordt gedomineerd door mannen, eerder zal opereren op basis van regels, feiten en objectiviteit. In een systeem waarin vrouwen domineren, verschuift de nadruk eerder naar emotie en subjectieve beleving — ook al zijn er natuurlijk altijd individuele mannen en vrouwen die zich aan de andere kant van dat spectrum bevinden.
Er valt nog veel meer te zeggen over sekseverschillen en ‘wokeness’, maar ik ga nu verder met het controversiële deel van mijn betoog. Gek genoeg is niets van wat ik tot nu toe heb gezegd bijzonder controversieel. In feite heb ik slechts twee stellingen geponeerd: één, mannen en vrouwen verschillen van elkaar. En twee: naarmate instellingen vrouwelijker worden, veranderen ze op voorspelbare manieren op basis van die verschillen. Zelfs veel mensen met een progressieve overtuiging zouden het daarmee eens zijn.
De gevaren van vergaande feminisering
Feminisering is een goed voorbeeld van wat Michael Anton de ‘vieringsparallax’ noemt — een ingewikkelde term voor dingen die je alleen mag benoemen als je ze toejuicht. Er zijn duizenden artikelen die beweren dat het positief is dat er meer vrouwelijke rechters zijn, omdat vrouwen empathischer zijn. Of dat het goed is om meer vrouwen in raden van bestuur te hebben, omdat dat het kapitalisme menselijker zou maken. Maar zodra je stelt dat vrouwen de fundamentele aard van instellingen veranderen, en dat die verandering mogelijk schadelijk is, stuit je op weerstand.
Ik doe vandaag twee stellingen die wél controversieel zijn. De eerste: feminisering is niet zomaar een nieuwe ontwikkeling met voor- en nadelen. In veel belangrijke instellingen is het een negatieve ontwikkeling. Soms zelfs zo ernstig dat het de fundamenten van onze beschaving ondermijnt. Neem de rechtsstaat — die is essentieel, maar ook kwetsbaar. Het functioneren ervan vereist een diepgewortelde inzet voor objectiviteit en vaste regels, zelfs als die tot ongemakkelijke uitkomsten leiden. Ik wil geen rechters die zich meer laten leiden door persoonlijke relaties en context dan door wat de wet voorschrijft.
Risico’s voor kerninstellingen
De academische wereld is bedoeld om waarheid te zoeken en over te dragen. Als die missie wordt vervangen door het onderdrukken van ideeën die als bedreigend of onveilig worden gezien, verliest ze haar bestaansreden. In het bedrijfsleven geldt: als je alleen vooruitkomt door je maximaal aan te passen aan wat de HR-afdeling acceptabel vindt, dan zullen juist de mensen met het meeste leiderschapspotentieel afhaken.
Neem het debat over immigratie, wat ik persoonlijk beschouw als het belangrijkste politieke vraagstuk van dit moment. Het is ook een duidelijk voorbeeld van een sterk gefeminiseerd debat. We hebben wetten over burgerschap en grenzen, maar het handhaven daarvan wordt vaak achterwege gelaten — uit angst dat iemand zich gekwetst voelt.
Koers naar instorting
Zonder rechtsstaat, zonder vrijheid van onderzoek, zonder duidelijke grenzen of ruimte voor innovatie — functioneert een samenleving niet. Een samenleving die op al die vlakken gefeminiseerd raakt, begeeft zich op een gevaarlijk pad. Dat is mijn eerste stelling: feminisering is in veel gevallen een bedreiging.
Mijn tweede stelling komt voort uit een belangrijke vraag: kunnen we demografische feminisering — dus meer vrouwen in bepaalde functies — hebben zonder de bijbehorende inhoudelijke feminisering die ik zo risicovol acht? Oftewel: kunnen we meer vrouwelijke advocaten, rechters en academici hebben zonder de oorspronkelijke normen en standaarden te verliezen?
In theorie is dat voorstelbaar. Er zijn zonder twijfel vrouwen met het talent en de mentaliteit om die klassieke normen te omarmen. Ik ken vrouwelijke rechters die uitstekend werk leveren. Ik ken vrouwelijke journalisten die net zo scherp en compromisloos zijn als hun mannelijke collega’s. Zulke vrouwen bestaan zonder meer.
De uitdaging van behoud van standaarden
Toch vraag ik me af of er genoeg van zulke vrouwen zijn. Want de kwestie is niet of sommige vrouwen uitstekende hoogleraren kunnen zijn — dat kunnen ze ongetwijfeld. De echte vraag is: kan een academische wereld die grotendeels uit vrouwen bestaat nog steeds even toegewijd blijven aan het ongehinderd nastreven van onpopulaire waarheden, zoals de oude, overwegend mannelijke academische wereld dat was? Mijn antwoord daarop is nee. Ik geloof dat demografische feminisering uiteindelijk bijna altijd leidt tot inhoudelijke feminisering. Dat is een ongemakkelijke conclusie, maar ik ben er oprecht van overtuigd dat het klopt.
Wat moeten we daar dan mee? Laat me meteen zeggen dat ik geen enkele vrouw wil uitsluiten van welk vakgebied dan ook, en ik wil ook niemand ontmoedigen om zijn of haar talenten en ambities te volgen. Zo ver hoeven we echt niet te gaan. Wat ik wél voorstel — en volgens mij ook het enige dat nodig is — is dat we de ‘duim van de weegschaal’ halen. Want die duim is er, en dat zien veel mensen niet goed. In allerlei systemen en besluitvorming is er momenteel een structureel voordeel voor vrouwen.
Discriminatiewetgeving en HR-beleid
Het duidelijkste voorbeeld daarvan is de antidiscriminatiewetgeving. Het is wettelijk verboden om te weinig vrouwen in dienst te hebben. Als vrouwen statistisch gezien ondervertegenwoordigd zijn binnen een organisatie, ligt een rechtszaak op de loer. Daarom geven bedrijven en instellingen vrouwen soms banen of promoties die ze anders waarschijnlijk niet hadden gekregen — en creëren ze, als het moet, zelfs functies die inhoudelijk weinig toevoegen, puur om de cijfers op te krikken. Dat is precies waarom HR-afdelingen bestaan, en waarom zij zich zo sterk richten op genderdiversiteit. Niet alleen omdat ze ideologisch gedreven zijn — al zijn ze dat ook — maar vooral om juridische risico’s af te dekken.
Diezelfde wetgeving zorgt ervoor dat de bedrijfscultuur zelf moet meegroeien. Als een werkplek te ruw, competitief of direct is, kan dat eveneens worden gezien als juridisch risico — het zou kunnen wijzen op een onveilige omgeving voor vrouwen. En dus wordt ook daarop gestuurd.
Werkcultuur en de tweeverdienersval
Daarom zie je HR-afdelingen steeds intensiever toezicht houden op de manier van communiceren, de toon in vergaderingen, de informele omgang. Alles moet glad, veilig en zonder scherpe randjes. En dat leidt tot een bepaalde bedrijfscultuur. Je zou bijna zeggen: weg met de HR-afdelingen. Wie doet mee? Schaf ze af — en kijk wat er gebeurt.
Als je als bedrijf weinig vrouwen in dienst hebt, kan dat te maken hebben met hoe je rekruteert. Of ook niet. Maar dat hoeft niet automatisch een juridische kwestie te zijn. Het blijft opvallend: HR is er vooral op gericht de werkvloer gastvrij te maken voor vrouwen. Maar je vraagt je af: hebben ze ooit overwogen dat die veilige, conflictvermijdende en ‘nette’ sfeer misschien juist niet gastvrij is voor mannen?
Een keuze voor gezinnen
Een andere structurele factor is de zogenoemde tweeverdienersval. Veel vrouwen bouwen een carrière op omdat dat simpelweg nodig is om samen met hun partner een levensstandaard op middenklasseniveau te kunnen bekostigen. Als we dat willen doorbreken, moeten we kijken naar beleidsmaatregelen die het mogelijk maken dat gezinnen met één kostwinner rond kunnen komen — voor wie dat wil. Als dat lukt, denk ik dat het proces van feminisering vanzelf zal afzwakken, simpelweg omdat mensen dan andere keuzes kunnen maken op basis van wat het beste werkt voor hun gezin. Dat is mijn inschatting. Misschien zit ik ernaast. Maar laten we die tweeverdienersval opheffen, mensen echte keuzes geven — en dan zien we wel waar het toe leidt.
Feminisering blijft een gevoelig onderwerp. Ik ben me daar goed van bewust, ook omdat ik zelf een vrouw ben. Ik vind het geweldig om schrijver te zijn, en ik zou nooit een andere vrouw willen ontmoedigen om ook haar ambities te volgen. Tegelijkertijd weet ik dat ik veel opvattingen heb die niet als sympathiek worden ervaren. Dus als de samenleving steeds conformistischer wordt, en minder openstaat voor ideeën die afwijken of onpopulair zijn, dan ga ik dat ook merken.
Onzelfzuchtige overweging voor de toekomst
Wat ik wil meegeven, is dat het bij deze discussie niet gaat om wat voor mij persoonlijk het beste uitpakt. Het gaat om wat goed is voor de samenleving waarin ik leef — en waarin mijn kinderen zullen opgroeien. Mijn laatste, dringende oproep aan iedereen is dan ook: laten we dit ingewikkelde onderwerp benaderen met een onzelfzuchtige houding. Niet vanuit persoonlijk belang, maar vanuit het besef van wat er maatschappelijk op het spel staat. Dank u wel.
Geraadpleegde bronnen:
De onderstaande referenties vormen de inhoudelijke onderbouwing van dit artikel.
- Pew Research Center – Women are a rising share of U.S. managers and professionals – Vrouwen nemen steeds vaker leidinggevende en professionele functies in de VS in.
- Wikipedia – Hooggerechtshof van de Verenigde Staten – Achtergrondinformatie over het hoogste rechtsorgaan van de VS.
- Verken je geest – 12 redenen waarom meer vrouwen psychologie studeren – Verklaring voor de toename van vrouwen in psychologieopleidingen.
- Schrijven Online – Blanke vrouwen domineren uitgeversbranche – Artikel over de dominantie van blanke vrouwen in de uitgeverswereld.
- Zorgethiek.nu – Solidariteit en rechtvaardigheid in zorg en welzijn – Over ethische waarden in de zorgsector.
Gerelateerde artikelen
Veelgestelde vragen
Wat is feminisering?
Feminisering verwijst naar de toename van vrouwelijke aanwezigheid, invloed of kenmerken binnen een sector, instelling of cultuur. Het kan gaan om demografische verschuivingen, maar ook om veranderingen in waarden, omgangsvormen of besluitvorming.
Wat betekent feminisering?
De term betekent letterlijk ‘vrouwelijker worden’. In maatschappelijke context gaat het vaak over een geleidelijke aanpassing van systemen en structuren aan voorkeuren of gedragspatronen die als vrouwelijk worden gezien, zoals zorggerichtheid en consensus.
Wat is volledige feminisering?
Volledige feminisering duidt op een situatie waarin een sector of cultuur vrijwel geheel door vrouwen wordt bevolkt of waarin vrouwelijke waarden en gedragingen dominant zijn geworden. Het gaat dan niet alleen om aantallen, maar ook om invloed op de inhoud en vorm van instituties.
Wat is de betekenis van feminisatie?
Feminisatie is een synoniem van feminisering. In beleid, economie of sociologie beschrijft het proces waarbij traditionele mannendomeinen steeds meer door vrouwen worden ingevuld, zowel in aanwezigheid als in culturele invloeden.
Wat is de betekenis van femininiteit?
Femininiteit verwijst naar eigenschappen of gedragingen die cultureel of sociaal worden geassocieerd met vrouw-zijn. Denk aan zachtheid, empathie, relationele gevoeligheid of esthetisch bewustzijn. De precieze invulling varieert per tijd en cultuur.
