Eerst gaan we de betreffende experts even voorstellen:

1. Anne Marie O’Melia, MS, MD, FAAD, en chief medical and clinical officer bij het Eating Recovery Center.
2. Teralyn Sell, Ph.D., een erkende psychotherapeut.
3. Cali Estes, Ph.D., MCAP, MAC, ICADC, een expert op het gebied van verslaving en oprichter van The Addictions Coach.

Inleiding

De meeste mensen hebben waarschijnlijk wel eens een craving naar eten gehad, maar wanneer wordt dit meer dan alleen een craving?

Sterk bewerkte en fastfood producten kunnen ingrediënten bevatten die consumenten ertoe aanzetten ze keer op keer te eten, maar is het juist om deze voedingsmiddelen verslavend te noemen?

Het onderwerp is controversieel en sommigen vinden dat de term ‘verslaving’ gereserveerd moet blijven voor problemen met middelenmisbruik.

Bovendien is het onderzoek naar de psychologie van voedselverslaving gemengd, net als de meningen van experts, wat het nog ingewikkelder maakt.

Toch zijn experts het over één ding eens: Als je moeite hebt met eten, is er hulp beschikbaar en verdien je die hulp.

Dit is wat experts willen dat je weet over het mogelijke bestaan van voedselverslaving en hoe je hulp kunt vinden als je die nodig hebt.

Definitie van Voedselverslaving

Overeaters Anonymous volgt een vergelijkbaar 12-stappenprogramma als Narcotics en Alcoholics Anonymous, maar in tegenstelling tot een middelenstoornis staat voedselverslaving niet in het DSM-5 handboek, een diagnostisch hulpmiddel gepubliceerd door de American Psychiatric Association (APA).

Bij het overeenkomen van een definitie is het de moeite waard om te overwegen hoe de mensen die daadwerkelijk getroffen zijn door voedselverslaving over de term denken.

Verslaving of Verslaving-achtig?

“Uit mijn ervaring vinden sommige getroffen mensen de term ‘voedselverslaving’ bevestigend, versterkend en nuttig voor hun herstel,” zegt Anne Marie O’Melia, MS, MD, FAAD, en medisch en klinisch directeur bij het Eating Recovery Center.

Toch maakt ze zich zorgen dat het gebrek aan consensus en duidelijke definities rigide, alles-of-niets-denken kan aanwakkeren. Haar mening? Voedselverslaving is niet de beste term, maar het is eerlijk om te zeggen dat voedsel verslavingsachtig gedrag kan uitlokken.

Daarentegen zegt de erkende psychotherapeut Teralyn Sell, Ph.D. dat het eerlijk is om het beestje bij de naam te noemen.

“Als je jezelf niet kunt stoppen met iets te eten, overmatig eet, merkt dat je stiekem iets eet, of zelfs ontwenningsverschijnselen hebt, zoals je ziek voelt of een bloedsuikeronevenwicht hebt, dan is dat een verslaving,” zegt ze.

Cali Estes, Ph.D., MCAP, MAC, ICADC, zegt dat voedsel zeker verslavend kan zijn, wijzend op een review uit 2018 over hersenactiviteit en voedsel dat vergelijkbaar is met die van mensen die verslaafd zijn aan drugs of alcohol.

Betekenisvolle Mijlpalen

Toch zijn zelfs sommige termen die Estes en Sell voorstellen voor discussie vatbaar.

Zonder echte screeningrichtlijnen is het onmogelijk om de gedragingen, symptomen en neurale activiteit bij voedselverslaving te standaardiseren.

De Yale Food Addiction Scale werd echter in 2009 gecreëerd om te voldoen aan de criteria voor middelenmisbruik in de DSM-5, en is gevalideerd als een hulpmiddel voor het identificeren van eetpatronen die lijken op alcohol- en drugsverslavingen. De schaal werd in 2016 bijgewerkt.

Het Verschil Tussen Drugsverslaving en Voedselverslaving

Een deel van de controverse rond de term ‘voedselverslaving’ is dat mensen vinden dat het drugsverslaving bagatelliseert.

Al bijna twee decennia worstelt de VS met een opioïdencrisis. In 2021 stegen de opioïde-gerelateerde sterfgevallen van 70.029 in 2020 naar 80.816, volgens gegevens van de CDC. Over het geheel genomen stegen de sterfgevallen door drugsoverdoses met 15 procent.

Onderzoek uit 2020 vond slechts bescheiden overeenkomsten tussen de ervaringen van mensen met verslavingsachtig eetgedrag en degenen die aan de DSM-5-criteria voor een middelenstoornis voldeden.

Echter, een systematische review uit 2018 suggereerde dat verslavende voedselgerelateerde symptomen beter passen bij de diagnostische criteria voor een middelenstoornis dan bij een gedragsstoornis.

Opnieuw is het controversieel — en zeer beladen.

Sell heeft empathie voor mensen die drugsverslaving ervaren of iemand eraan hebben verloren, en ze erkent dat er aanzienlijke verschillen zijn.

Toch zegt ze dat het onderwerp onderzoek en discussie verdient — en dat individuen behandelingsopties en hulp verdienen.

“Hoewel voedselverslaving waarschijnlijk niet de hoeveelheid levensverwoestende gevolgen of impact op geliefden veroorzaakt zoals bij drugs- of alcoholverslaving, kunnen voedselverslavingen… niet over het hoofd worden gezien als problematisch voor individuen of als een maatschappelijk probleem,” zegt Sell.

Het Onderzoek naar Voedselverslaving

Hoewel het misschien geen plaats heeft in de DSM-5, is voedselverslaving een hot topic geworden. Hoewel de gepastheid van de term wordt betwist, verschijnt deze nog steeds regelmatig in onderzoek.

Volgens een studie uit 2022 van 194 studenten, heeft voedselverslaving de afgelopen tien jaar meer onderzoeksaandacht gekregen.

De onderzoekers merken op dat een sterke drang om te veel smakelijk voedsel te eten een kenmerkend teken van voedselverslaving is en suggereren een verband tussen voedselverslaving en de ontevredenheid over gewicht, eetgewoonten en voedselkeuzes van studenten.

Een scoping review uit 2019 erkende de controverse rond de term. Toch riepen de auteurs op tot meer bewustwording van voedselverslaving, de rol van de voedselindustrie en mogelijke beleidsmaatregelen die kunnen helpen het probleem in te dammen.

Een systematische review uit 2018 erkende voedselverslaving als een geldige diagnostische term, vooral wat betreft voedingsmiddelen met veel toegevoegde suikers en geraffineerde ingrediënten. Bovendien merkte de studie verschillende symptomen op die kenmerkend zijn voor voedselverslaving.

Deze omvatten:

• neurologische veranderingen
• verminderde controle
• preoccupatie
• chronisch karakter
• terugval
• sociale beperkingen
• riskant gebruik

De auteurs van de studie merkten op dat het substantiecomponent van verslaving, verwijzend naar zeer smakelijk voedsel, relevanter was dan het gedrag van eten. Dit geeft aan dat de feitelijke samenstelling van het voedsel in plaats van het vertrouwde eetpatroon een rol speelt bij voedselverslavingsgedragingen.

“We stellen voor dat het concept van voedselverslaving serieuze aandacht verdient met betrekking tot de presentatie, preventie en behandeling bij mensen,” merkten de auteurs op.

Toch zijn er sommigen die het oneens zijn.

Volgens onderzoek uit 2021, suggereren de auteurs van de studie dat het concept van voedselverslaving afleidt van en niet helpt bij het verminderen van obesitas. Ze stellen dat het gebruik van dezelfde diagnostische criteria voor middelenstoornissen te simplistisch is om verschillende redenen.

Deze omvatten:

• Meerdere lichamelijke en psychische stoornissen moeten worden uitgesloten.
• Voedselverslaving moet worden onderscheiden van de fysiologische behoefte om voldoende calorieën te consumeren om een hoog lichaamsgewicht te behouden.
• Opzettelijk gewichtsverlies kan eetgedrag veroorzaken dat lijkt op voedselverslaving.
• Het concept mist validatie, vooral in het licht van de hoge prevalentie van ‘voedselverslaving’ bij patiënten met anorexia nervosa.
• Het heeft niet geleid tot nieuwe en succesvolle behandelingen voor overeten en obesitas.

Boeken Aanbeveling

Klik voor prijs bij Bol

Klik voor prijs bij Bol

Voedselverslaving en het Brein

In een poging te bepalen of voedselverslaving de juiste term is, hebben sommige wetenschappers naar het brein gekeken.

“Het kan zijn dat, voor sommige mensen, het consumeren van grote hoeveelheden bewerkt, zeer smakelijk voedsel… een verandering veroorzaakt in dezelfde beloningspaden die worden beïnvloed in het brein bij het ontwikkelen van een verslaving aan een drug,” zegt O’Melia.

In deze gevallen verlichten voedingsmiddelen de beloningscentra van het brein en stimuleren ze de activiteit van neurotransmitters, zoals dopamine en endorfine.

• Evenzo vermeldt een studie uit 2020 de afgifte van dopamine als een parallel tussen mensen met voedselverslaving en tabaksverslaving, en een studie uit 2021 van 150 deelnemers geeft aan dat mensen met voedselverslaving veranderde functies van het beloningscircuit in het brein hebben.
• Onderzoek uit 2021 suggereert dat sterk bewerkte voedingsmiddelen beter in staat zijn om beloningsgerelateerde neurale systemen te activeren dan minder bewerkte voedingsmiddelen, en vergelijkt deze voedingsmiddelen met verslavende stoffen.
• Een kleine studie uit 2017 van 10 gezonde mannen suggereert dat voeding consequent een afgifte van cerebrale opioïden veroorzaakte, zelfs zonder het subjectieve genot dat vaak wordt geassocieerd met eten.
• Een studie uit 2011 suggereerde dat beeldvormingsstudies aantoonden dat mensen met obesitas mogelijk verminderde dopaminerge paden hebben, die geassocieerd zijn met beloningsgevoeligheid, conditionering en controle.

O’Melia zegt dat het onderzoek nog in de kinderschoenen staat en dat de psychologie van voedselverslaving nog ter discussie staat.

De steekproefomvang is vaak klein geweest, maar onderzoek kan verklaren waarom mensen verslavingsachtig gedrag ontwikkelen rond sterk bewerkte of suikerrijke voedingsmiddelen zoals pizza of snoep, maar niet rond broccoli.

Voedselongelijkheden en Barrières voor Gezond Eten

Maatschappelijke structuren kunnen iemand vatbaarder maken voor het consumeren van bewerkt voedsel.

Een kleine studie uit 2020 van 37 ouders van zesdeklassers uit historisch gemarginaliseerde gemeenschappen gaf aan dat, hoewel ‘minder bewerkte’ voedingsmiddelen als gezonder werden beschouwd, bewerkte voedingsmiddelen werden geassocieerd met gemak. Ouders buiten de VS waren eerder geneigd ‘bewerkt’ te associëren met positieve eigenschappen, wat wijst op een behoefte aan meer educatie en consistente definities.

Onderzoek uit 2021 gaf aan dat historisch gemarginaliseerde groepen verder moesten rijden om toegang te krijgen tot gezond voedsel.

Een studie uit 2018 gaf aan dat zwarte mensen eerder dan witte mensen ultra-bewerkte voedingsmiddelen consumeerden en hogere hypertensiecijfers hadden dan witte mensen.

“Als er echt geen toegang is tot gezonde voedselopties of voedsel in het algemeen, zul je bewerkte voedingsmiddelen kiezen of krijgen vanwege hun langere houdbaarheid.”

Boek Aanbeveling

De airfryer past bij uitstek in een gezond eetpatroon. Dit nieuwe kookboek staat boordevol heerlijke recepten op basis van verse en pure ingrediënten vol gezonde mineralen en vitamines.

Lekkere ontbijtjes, fitte hoofdgerechten, zorgeloze zoetigheden en energieke tussendoortjes – je kunt met de airfryer de klok rond eten, verantwoord en gezond. Met dit nieuwe kookboek haal je het beste uit de airfryer en jezelf!

Klik voor prijs bij Bol

Hoe je Dwangmatig Eetgedrag kunt Overwinnen

Zoals Sell zei, hoewel mensen kunnen twisten over de vraag of ‘voedselverslaving’ de juiste term is, kunnen individuen eetgewoonten hebben die ze willen veranderen. En ze verdienen medeleven en hulp. Experts delen dat het overwinnen van dwangmatig eetgedrag voor iedereen anders zal zijn, maar kan omvatten:

• zelfcompassie
• gepersonaliseerde behandeling die niet draait om gewichtsverlies en wilskracht
• identificatie van triggerfoods
• voedingsadvies
• medicatie

Sell suggereert om ‘moet’-uitspraken te vermijden en vriendelijk voor jezelf te zijn.

“Moet-denken is negatief omdat het gevoelens van schuld en schaamte oproept voor het niet bereiken van wat je had gewild,” zegt Sell. “Dit kan leiden tot de schaamtecyclus, die kan leiden tot toegeven aan de verslaving.”

O’Melia zegt dat het essentieel is om zorgverleners te vinden die dezelfde aanpak volgen.

“Te vaak wordt obesitas behandeld als een persoonlijke mislukking en worden behandelingsplannen voor verlies van controle over eten opgesteld,” zegt O’Melia.

Bovendien zijn niet alle mensen met verslavingsachtig gedrag rond voedsel zwaarlijvig. Gepersonaliseerde zorg is cruciaal, en O’Melia zegt dat het een individuele beoordeling en actieplan moet omvatten dat rekening houdt met:

• biologische, psychologische en sociale factoren die bijdragen aan symptomen
• culturele factoren die voedsel- en lichaamswaarderingen hebben gevormd
• een plan om vaardigheden te ontwikkelen rond zelfacceptatie en emotionele regulatie

In tegenstelling tot mensen met drugsverslaving, kunnen mensen niet afzien van voedsel. En O’Melia zegt dat totale eliminatie vaak faalt.

“Voor dwangmatige eetproblemen is het vaak nuttig om ‘trigger’-voedingsmiddelen te identificeren die kwetsbaarheden creëren voor verlies van controle over eten,” zegt O’Melia.

In plaats van deze voedingsmiddelen helemaal te vermijden, kunnen patiënten samenwerken met zorgverleners zoals therapeuten en voedingsadviseurs om plannen rond deze voedingsmiddelen te ontwikkelen.

“We plannen voor kwetsbare situaties of meer uitdagende voedingsmiddelen,” zegt ze. “We gaan nooit te lang zonder eten. We plannen en bereiden evenwichtige, smakelijke maaltijden en snacks. We plannen de sociale aspecten van maaltijden en geven prioriteit aan ondersteunende relaties en verbinding.”

Onderzoek uit 2020 gaf aan dat Tele-CBT kortetermijnvoordelen zou kunnen bieden voor het verminderen van voedselverslaving symptomen.

Als verslavend eetgedrag gepaard gaat met boulimia, zegt O’Melia dat Prozac kan worden voorgeschreven en dat het FDA-goedgekeurd is. Onderzoek geeft aan dat bupropion kan helpen bij de behandeling van obesitas met of zonder Type 2 diabetes.

O’Melia zegt dat elke behandeling ook zorg moet omvatten voor eventuele onderliggende aandoeningen, waaronder diabetes, hypertensie en stemmingsstoornissen.

In Nederland 🇱🇺

In Nederland zijn er diverse hulpopties beschikbaar voor mensen die worstelen met voedselverslaving en dwangmatig eetgedrag. Hieronder staan enkele belangrijke hulpbronnen en behandelmethoden die in de Nederlandse context relevant zijn:

Anonieme Eters (Overeaters Anonymous)

Anonieme Eters (AE) is de Nederlandse equivalent van Overeaters Anonymous. AE volgt een 12-stappenprogramma vergelijkbaar met dat van Anonieme Alcoholisten (AA). Dit programma biedt ondersteuning en begeleiding voor mensen die te maken hebben met eetstoornissen, inclusief voedselverslaving. Meer informatie is beschikbaar op de website van Anonieme Eters.

Therapie en Counseling

Psychotherapie: Er zijn veel erkende psychotherapeuten in Nederland die gespecialiseerd zijn in eetstoornissen en verslavingsproblematiek. Cognitieve gedragstherapie (CGT) is een veelgebruikte behandelmethode.

GGZ-instellingen: Diverse GGZ-instellingen (Geestelijke Gezondheidszorg) bieden gespecialiseerde programma’s voor de behandeling van eetstoornissen en verslavingen. Voorbeelden hiervan zijn:

• GGZ Rivierduinen
• Altrecht GGZ

Voedingsadvies

Diëtisten: Geregistreerde diëtisten kunnen op maat gemaakt voedingsadvies en -plannen bieden om gezond eetgedrag te bevorderen. Veel diëtisten werken samen met psychologen om een geïntegreerde benadering te bieden. Meer informatie over diëtisten in Nederland is te vinden op de website van de Nederlandse Vereniging van Diëtisten.

Voedingsdeskundigen: Er zijn ook voedingsdeskundigen en voedingscoaches die mensen kunnen helpen bij het ontwikkelen van gezondere eetpatronen. Een bekende organisatie is Voedingscentrum.

Medicatie

Medicijnen: In Nederland zijn medicijnen zoals fluoxetine (Prozac) en bupropion beschikbaar op doktersvoorschrift. Deze medicijnen kunnen helpen bij de behandeling van symptomen die geassocieerd worden met voedselverslaving en gerelateerde aandoeningen zoals depressie en angst. Raadpleeg je huisarts of een specialist voor meer informatie.

Online Therapie en Telezorg

E-health: Online therapie en telezorg worden steeds vaker aangeboden in Nederland. Platforms zoals NiceDay en iPractice bieden online psychologische ondersteuning en CGT.

Tele-CBT: Tele-Cognitieve Gedragstherapie (CGT) kan via videoconferentie worden aangeboden, wat vooral handig is voor mensen die liever vanuit huis behandeld worden.

Specialistische Centra voor Eetstoornissen

Er zijn verschillende gespecialiseerde centra in Nederland die zich richten op de behandeling van eetstoornissen, waaronder voedselverslaving:

• Human Concern: Een centrum dat zich richt op de behandeling van eetstoornissen met een persoonlijke en empathische benadering.
• Novarum: Een specialistisch centrum voor de behandeling van eetstoornissen, onderdeel van GGZ Rivierduinen.
• Rintveld: Een onderdeel van Altrecht GGZ, gespecialiseerd in de behandeling van ernstige eetstoornissen.

Zelfhulp en Ondersteuning

Zelfhulpgroepen: Naast Anonieme Eters zijn er diverse zelfhulpgroepen en online forums waar mensen steun kunnen vinden en ervaringen kunnen delen.

Online Hulplijnen: Websites zoals Proud2Bme en Weet bieden informatie, forums en hulplijnen voor mensen met eetstoornissen en hun naasten.

Veelgestelde Vragen over Voedselverslaving

Wil je meer weten over het controversiële onderwerp voedselverslaving? Ontdek de feiten hieronder.

Hoe Vaak Komt ‘Voedselverslaving’ Voor?

Onderzoek geeft aan dat voedselverslaving een aanzienlijk aantal mensen treft.

Volgens een review uit 2021 van 196.211 proefpersonen, trof voedselverslaving tot 20 procent van de betrokken individuen. Factoren zoals vrouw zijn, ouder dan 35 en een hoge BMI correleerden met een hoger risico op voedselverslaving.

Een andere review uit 2021 van 272 studies bevestigde het prevalentiepercentage van 20 procent, waarbij werd opgemerkt dat de percentages hoger waren bij degenen met een klinische diagnose van eetbuien.

Onderzoek uit 2014 suggereert dat 40 procent van de mensen die een bariatrische chirurgie ondergaan, ook wel bekend als gewichtsverlieschirurgie, voedselverslaving ervaren.

Een oudere review uit 2011 wees op een kwalitatieve studie die aan kinderen en adolescenten met overgewicht tot obesitas een definitie van verslaving voorlegde, en 29 procent reageerde dat ze zichzelf als verslaafd aan voedsel beschouwden.

Kun Je Ontwenningsverschijnselen van Voedsel Ervaren?

Als voedselverslaving een nauwkeurige term is, volgt daaruit dat degenen die het ervaren ontwenningsachtige symptomen kunnen ondergaan.

Een studie uit 2018 van 231 volwassenen gaf aan dat mensen ontwenningsverschijnselen konden ervaren wanneer ze stopten met het eten van sterk bewerkte voeding. Het onderzoek was echter gebaseerd op zelfgerapporteerde gegevens en keek niet naar hersenbeeldvorming.

Een review uit 2018 gaf aan dat rattenstudies over het stoppen met bepaalde voedingsmiddelen gemengd waren.

Onderzoek uit 2021 gaf aan dat ontwenningsverschijnselen niet noodzakelijk zijn voor een verslaving classificatie.

O’Melia gelooft dat er meer onderzoek nodig is en zegt dat het huidige bewijs van voedselontwenning voornamelijk anekdotisch is. Op basis van haar werk in het veld, zegt ze dat mogelijke symptomen vergelijkbaar kunnen zijn met die van nicotineontwenning.

Deze symptomen kunnen zijn:

• angst
• slaapveranderingen
• hoofdpijn
• stemmingsveranderingen

O’Melia zegt dat het uiterst onwaarschijnlijk is dat de symptomen net zo ernstig zouden zijn als die geassocieerd met alcohol- of opioïdenontwenning, zoals misselijkheid, braken, rillingen, krampen en psychische nood.

Kan Voedsel Echt Verslavend Zijn?

Sommige experts, zoals O’Melia, zeggen dat de term ‘voedselverslaving’ een beetje extreem is, vooral omdat onderzoek nog steeds in opkomst is.

Sell maakt zich minder zorgen over hoe mensen het noemen.

“Ik leef volgens het idee dat iets een probleem is wanneer het dat is,” zegt ze. “Wanneer iets je negatief beïnvloedt, zouden we geen haarkloverijen moeten maken en een diagnose in een hokje moeten stoppen omwille van het diagnosticeren. We zouden de persoon moeten ontmoeten waar ze zijn en hun ervaringen moeten erkennen.”

Onderzoek gepubliceerd in 2020 probeerde te leren over de ervaringen van mensen met verslavingsachtig eetgedrag.

Gemeenschappelijke thema’s waren onder andere:

• verlies van controle over eten
• emotioneel eten en schaamte
• gezondheids- en gewichtsgerelateerde stress

Verslaving of niet, deze ervaringen geven aan dat zowel emotionele als medische ondersteuning gerechtvaardigd kan zijn.

Wat Maakt Voedsel Verslavend?

Of voedselverslaving nu de juiste term is of niet, sterk bewerkte en suikerrijke voedingsmiddelen kunnen ons doen verlangen naar meer. Ingrediënten kunnen een rol spelen, omdat sommige voedingsmiddelen verslavender lijken te zijn dan andere.

Onderzoek uit 2021 geeft aan dat geraffineerde koolhydraten en vet versterkende ingrediënten zijn die verslavend eetgedrag kunnen uitlokken.

Een systematische review uit 2018 geeft aan dat voedselverslaving een geldige diagnostische term is en dat bewerkte voedingsmiddelen met toegevoegde vetten en suikers het meest verslavend kunnen worden.

Een review uit 2016 suggereert dat vetrijke, suikerrijke en zoute voedingsmiddelen de potentie hebben om verslavend te worden.

Onderzoek uit 2015 gaf aan dat voedingsmiddelen met een hogere glycemische lading en vetgehalte meer kans hadden om verslavend te worden.

“Onderzoek suggereert verschillende eigenschappen die bewerkte voedingsmiddelen delen die niet collectief in onbewerkte voedingsmiddelen zullen worden gevonden en die de kans vergroten om verslavend te worden: geconcentreerde dosis, snelle absorptiesnelheden, toevoeging van vetten, geraffineerde koolhydraten en glycemische lading,” zegt Sell.

Deze eigenschappen activeren de verschillende beloningsreacties in het brein.

“Onbewerkte voedingsmiddelen overspoelen je receptorplaatsen niet chemisch met dopamine zoals bewerkte voedingsmiddelen zouden doen,” zei Sell.

Conclusie

Voedselverslaving is een beladen en controversiële term, en niet iedereen is het ermee eens dat het correct is.

Volgens onderzoek kunnen sommige vormen van voedsel, voornamelijk zoet en sterk bewerkt, beloningstransmitters in het brein activeren. Deze activering kan leiden tot dwangmatig eten.

Als je het gevoel hebt dat je worstelt met voedselverslaving, verslavingsachtige voedselsymptomen of dwangmatig eten, is er hulp beschikbaar. Je kunt jezelf genade tonen en zoeken naar zorgverleners die zich minder richten op gewicht en meer op het helpen beheren van je eetgewoonten met mededogen.

Geraadpleegde bronnen:

GoodFeeling.nl hanteert strikte richtlijnen voor bronnen en vertrouwt op peer-reviewed studies, academische onderzoeksinstituten en medische verenigingen.

• Apovian C. (2016). Naltrexon/bupropion voor de behandeling van obesitas en obesitas met Type 2 diabetes https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/26679384/
  
• Bleiweiss-Sande R, et al. (2020). Percepties van bewerkte voedingsmiddelen onder ouders met een laag inkomen en immigranten.
  https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/31661981/
• Cassin, S, et al. (2019). Ethische, stigma- en beleidsimplicaties van voedselverslaving: Een scoping review.
  https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC6521112/
• Estes C. (2022). Persoonlijk interview.
  
• Gearhardt AN, et al. (2021). Het concept ‘voedselverslaving’ helpt bij het begrijpen van overeten en obesitas: JA.
  https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/33448279/
• Gearhardt AN, et al. (2016). Ontwikkeling van de Yale Food Addiction Scale Versie 2.0.
  https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/26866783/
• Gordon E, et al. (2018). Wat is het bewijs voor ‘voedselverslaving?’ een systematische review.
  https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5946262/
• Goncalves S, et al. (2022). Problemen met voedselverslaving bij studenten: De relatie tussen gewichtgerelateerde variabelen, eetgewoonten en voedselkeuzes.
  https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC9658711/
• Hebebran J, et al. (2020). Het concept ‘voedselverslaving’ helpt bij het begrijpen van overeten en obesitas: NEE.
  https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/33448280/
• Howard G, et al. (2018). Associatie van klinische en sociale factoren met overmatige hypertensierisico bij zwarte in vergelijking met witte Amerikaanse volwassenen.
  https://jamanetwork.com/journals/jama/article-abstract/2705187
• Lacroix E, et al. (2020). Ervaringen en het definiëren van verslavingsachtig eetgedrag: Een synthese van kwalitatief onderzoek.
  https://link.springer.com/article/10.1007/s40429-020-00343-7
• Lerma-Cabrera J, et al. (2016). Voedselverslaving als nieuw onderdeel van het obesitas kader.
  https://nutritionj.biomedcentral.com/articles/10.1186/s12937-016-0124-6
• Meuele A, et al. (2014). Voedselverslaving en boulimia nervosa.
  https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/24995543/
• Meuele A, et al. (2011). Hoeveel voorkomt voedselverslaving?
  https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3207274/#B23
• O’Melia, A (2022). Persoonlijk interview.
  
• Pedram P, et al. (2013). Voedselverslaving: de prevalentie en significante associatie met obesitas in de algemene bevolking.
  https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/24023964/
• Praxedes DRS, et al. (2021). Prevalentie van voedselverslaving bepaald door de Yale Food Addiction Scale en bijbehorende factoren: Een systematische review met meta-analyse.
  https://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1002/erv.2878
• Ravichandran S, et al. (2021). Veranderingen in de functionele connectiviteit van het beloningsnetwerk zijn geassocieerd met verhoogde voedselverslaving bij obese individuen.
  https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC7873272/
• Sansom G, et al. (2021). Ongelijke toegang tot voedzaam voedsel; plaats, ras en gelijkheid in de Verenigde Staten.
  https://bmcnutr.biomedcentral.com/articles/10.1186/s40795-021-00434-2
• Schulte E, et al. (2018). Ontwikkeling van de schaal voor terugtrekking van sterk bewerkte voedingsmiddelen
  https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0195666318306196?via%3Dihub
• Schute E, et al. (2015). Welke voedingsmiddelen kunnen verslavend zijn? De rol van verwerking, vetgehalte en glycemische lading.
  https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4334652/
• Sell T. (2022). Persoonlijk interview.
  
• Screening van middelengebruik en risicobeoordeling bij volwassenen. (2013).
  https://www.ncbi.nlm.nih.gov/books/NBK565474/table/nycgsubuse.tab9/
• Tuulari J, et al. (2017). Voeding geeft endogene opioïden vrij bij mensen
  https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC6596790/
• Overlijdensgevallen door overdoses in de VS in 2021 stegen half zoveel als in 2020 – maar zijn nog steeds met 15% gestegen (2022).
  https://www.cdc.gov/nchs/pressroom/nchs_press_releases/2022/202205.htm
• Vasiliu O. (2021). Huidige stand van bewijs voor een nieuwe diagnose: Voedselverslaving – Een literatuurreview.
  https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC8784968/
• Volkow N, et al. (2011). Beloning, dopamine en de controle over voedselinname: implicaties voor obesitas.
  https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3124340/
• Zawertailo L, et al. (2020). Voedselverslaving en tabaksverslaving: gemeenschappelijke aansprakelijkheid en gedeelde mechanismen.
  https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC7765398/