Wat is micro-immunotherapie?

Laagdrempelige immunotherapie

Micro-immunotherapie is een therapeutische benadering die hoort bij het vakgebied immunotherapie en is gericht op het reguleren van het immuunsysteem en het herstel van de effectiviteit ervan.

Bij micro-immunotherapie worden stoffen gebruikt met eigenschappen die het immuunsysteem kunnen reguleren. Deze stoffen worden toegediend in lage of ultra-lage doseringen, dat wil zeggen in concentraties die gelijk zijn aan of zelfs lager liggen dan de natuurlijke niveaus in het lichaam, in lijn met de natuurlijke werking van ons lichaam.

Kenmerken van micro-immunotherapie

• Het spreekt dezelfde taal als het immuunsysteem. Het maakt gebruik van stoffen zoals cytokinen, eiwitten die verantwoordelijk zijn voor de coördinatie van de immuunrespons.
• Het wordt goed verdragen door patiënten, omdat de gebruikte stoffen worden toegediend in concentraties die vergelijkbaar of lager zijn dan wat normaal in het lichaam voorkomt.
• Het bootst de natuurlijke mechanismen van ons lichaam na. De werking vindt plaats in opeenvolgende stappen, op dezelfde manier als de immuunrespons zelf.
• Het versterkt de regulerende functie van het immuunsysteem en streeft naar een duurzame optimalisatie van de werking voor verschillende aandoeningen.
• Het wordt sublinguaal toegediend, waardoor informatie direct naar het lymfestelsel wordt overgebracht, dat fungeert als een centrale schakel voor de immuunrespons.
• Het kan zowel preventief als therapeutisch worden ingezet en kan gecombineerd worden met andere behandelingen voor een versterkt effect.

In zijn geheel richt micro-immunotherapie zich op het herstellen van een efficiënt functionerend immuunsysteem, dat een centrale pijler is van onze gezondheid. Het kan worden geïntegreerd in elk behandelplan en op maat worden afgestemd op de behoeften van de patiënt.

De oorsprong

Micro-immunotherapie werd in de jaren zeventig opgericht door de Belgische arts Dr. Maurice Jenaer. Het ontwikkelde zich in nauwe samenhang met de groeiende belangstelling voor de werking van het immuunsysteem en de voortdurende ontdekking van nieuwe boodschappers zoals cytokinen, groeifactoren, hormonen en neurotransmitters.

Dr. Jenaer voorzag al destijds de essentiële rol die een therapie gericht op het immuunsysteem zou spelen bij het behoud en herstel van gezondheid. Hij raakte sterk gemotiveerd door de veelbelovende resultaten van sublinguale toediening van lage doses DNA en RNA. Daarom besloot hij te onderzoeken of andere moleculen (zoals cytokinen) op dezelfde manier toegediend ook gunstige effecten op het lichaam konden hebben. Uit deze onderzoeken concludeerde hij dat de toepassing van lage doses sublinguaal toegediende immuunboodschappers een nog niet eerder ontdekte therapeutische mogelijkheid bood met optimale verdraagbaarheid.

Tegenwoordig is het toepassingsgebied van laagdrempelige immunotherapie veel breder en worden de therapeutische mogelijkheden steeds duidelijker. De huidige kennis op het gebied van nanofarmacologie, biochemie en moleculaire biologie vergroot de onderzoekshorizonten in dit veld, waarin micro-immunotherapie een steeds belangrijkere rol zal spelen in de integrale behandeling van patiënten in de toekomst.

Maak kennis met de beschermer van je gezondheid: het immuunsysteem

Het immuunsysteem is een uiterst complex en vitaal netwerk in het menselijk lichaam. Het vormt de centrale pijler van onze gezondheid. Het werkt als het natuurlijke afweermechanisme van het lichaam tegen schadelijke ziekteverwekkers, vervuilende stoffen en gemuteerde cellen. Verschillende organen, celtypen en eiwitten zijn betrokken bij de processen die gericht zijn op het verdedigen van het lichaam tegen externe en interne verstoringen, en zo de integriteit van het lichaam te behouden.

Hoe werkt het immuunsysteem?

De hoofdtaak van het immuunsysteem is ons te beschermen tegen schadelijke ziekteverwekkers en stoffen van buitenaf, zodat onze gezondheid behouden blijft. Om dit te doen, moet het gepaste reacties starten en deze op de juiste manier beëindigen om schade aan lichaamseigen weefsel te voorkomen. Enerzijds moet het ziekteverwekkers herkennen, zoals virussen, bacteriën, schimmels of parasieten, deze neutraliseren en verwijderen uit het lichaam.

Tegelijkertijd moet het ons beschermen tegen schadelijke milieufactoren, terwijl het tolerant blijft voor nuttige stoffen. Bovendien moet het alert zijn op lichaamseigen cellen die pathologische veranderingen ondergaan en deze tijdig bestrijden (zoals gemuteerde of kwaadaardige kankercellen).

De verschillende onderdelen van het immuunsysteem communiceren voortdurend via de zogenaamde “immuunboodschappers” genaamd cytokinen. Deze eiwitten worden geproduceerd om communicatie tussen de cellen die betrokken zijn bij de immuunrespons mogelijk te maken en om interacties tussen de verschillende immuuncellen te coördineren.

Cytokinen sturen signalen om immuuncellen te activeren en te vermenigvuldigen voor de bestrijding van ziekteverwekkers. Afhankelijk van de situatie kunnen ze een ontstekingsbevorderende of ontstekingsremmende werking hebben.

De immuunrespons: aangeboren en adaptieve immuniteit

Het immuunsysteem bestaat uit twee belangrijke subsystemen: aangeboren en adaptieve immuniteit. Deze werken niet afzonderlijk, maar vullen elkaar aan en zorgen samen voor een effectieve immuunrespons.

Aangeboren immuniteit

Dit type immuniteit is al bij de geboorte aanwezig en biedt directe, niet-specifieke bescherming tegen schadelijke ziekteverwekkers. Het omvat fysieke barrières zoals de huid en slijmvliezen, evenals dendritische cellen, macrofagen en natuurlijke killercellen (NK-cellen), die snel binnendringende ziekteverwekkers detecteren en vernietigen zonder dat eerdere blootstelling nodig is. Aangeboren immuniteit is daarom essentieel om te voorkomen dat infecties en ziekten zich door het lichaam verspreiden.

Adaptieve immuniteit

Deze vorm van immuniteit komt in actie wanneer aangeboren immuniteit niet voldoende is. Het beschikt over een specifiek geheugen, waardoor het bij elke confrontatie met ziekteverwekkers effectiever wordt met een gerichte en specifieke reactie. Het bestaat voornamelijk uit T- en B-lymfocyten, die hun reactie aanpassen op basis van contact met verschillende ziekteverwekkers en hun levenservaring.

Wanneer ontstaan ziektes?

Zolang het immuunsysteem goed werkt en zijn functies correct en efficiënt uitvoert, gebeurt dit ongemerkt. Echter, als het immuunsysteem verzwakt is (immunodeficiëntie) en niet in staat is om bijzonder agressieve of onbekende ziekteverwekkers effectief te bestrijden, of als het te extreem reageert (overgevoeligheid) of schadelijke ziekteverwekkers verkeerd herkent (auto-immuniteit), ontstaan ziekteverschijnselen.

Auto-immuniteit: wanneer het immuunsysteem zich tegen zichzelf keert

Een intact immuunsysteem kan onderscheid maken tussen lichaamseigen en lichaamsvreemde stoffen. Het reageert daarom niet tegen de eigen cellen van het lichaam. Echter, storingen in het immuunsysteem kunnen ertoe leiden dat lichaamseigen cellen ten onrechte als vreemd of schadelijk worden geclassificeerd. In dat geval wordt de afweerreactie gericht tegen gezond weefsel van het lichaam. Dit fenomeen staat bekend als auto-immuniteit.

Immunodeficiëntie: een zwakte in de verdediging van het lichaam

Gezondheid is gebaseerd op een sterk en goed functionerend immuunsysteem. Het afweersysteem van het lichaam is echter een complex geheel dat bestaat uit verschillende organen, cellen en boodschapperstoffen.

Als dit systeem uit balans raakt door factoren zoals ondervoeding, chronische stress, zware metalen of gifstoffen, kan het ziekteverwekkers niet meer effectief bestrijden, waardoor ziektes kunnen ontstaan en zich verspreiden. Dit wordt ook wel een immuun-onevenwicht genoemd.

De moderne levensstijl brengt veel risicofactoren met zich mee die het lichaam kunnen belasten en het afweersysteem verzwakken. Het goede nieuws is dat we veel kunnen doen om de afweer van ons lichaam te optimaliseren door rekening te houden met de volgende externe en interne factoren:

1. Lichamelijke activiteit

Veel hedendaagse aandoeningen, zoals obesitas, diabetes type II, hart- en vaatziekten en osteoporose, hangen nauw samen met een zittende levensstijl. Onderzoek toont aan dat matige, regelmatige lichaamsbeweging het immuunsysteem versterkt, een ontstekingsremmend effect heeft en het risico op infecties vermindert. Dagelijkse beweging kan dus zeer positieve effecten hebben op het lichaam en de immuunrespons ondersteunen. Echter, bij intensieve lichamelijke inspanning kan het immuunsysteem juist onderdrukt worden, wat leidt tot een toename van ontstekingsbevorderende stoffen.

2. Voeding

Intoleranties voor gluten en lactose, of allergieën voor melkproteïnen, komen steeds vaker voor bij mensen met een westers dieet. Door de toename van bewerkte voedingsmiddelen zijn onze eetgewoonten in korte tijd ingrijpend veranderd. Deze nieuwe levensstijl heeft duidelijke effecten op de immuunrespons, zoals het bevorderen van ontstekingen en het verhogen van de doorlaatbaarheid van de darmen. Het analyseren van de voedingsstatus van een patiënt en het toepassen van dieetmaatregelen kan perfect aansluiten bij een individueel behandelplan.

3. Omgeving

Ons lichaam staat voortdurend in interactie met de omgeving. Dagelijks worden we blootgesteld aan vervuilende stoffen, allergenen, toxische stoffen, enz., die de immuunrespons kunnen verstoren of als hormoon-ontregelaars kunnen werken. Elektromagnetische golven en UV-straling zijn eveneens omgevingsfactoren die een sterke invloed hebben op het immuunsysteem en de energiestofwisseling, en verschillende aandoeningen kunnen veroorzaken. Een grondige medische voorgeschiedenis of specifieke analyses kunnen helpen deze factoren op te sporen, wat van cruciaal belang kan zijn bij het opstellen van een therapeutische strategie.

4. Genetica

De werking van het immuunsysteem wordt sterk beïnvloed door onze genetische aanleg. Sommige mensen zijn genetisch gevoeliger voor stoornissen in de immuunrespons, immuno-deficiënties of voedselintoleranties. De moleculen in ons lichaam die verantwoordelijk zijn voor het herkennen van ziekteverwekkers en lichaamsvreemde elementen, genaamd HLA-moleculen (Human Leukocyte Antigen), vertonen grote genetische variatie. Bepaalde varianten hiervan verhogen het risico op chronische infecties, auto-immuunziekten en voedselallergieën. In de micro-immunotherapie kan het typeren van HLA-genen helpen bij het stellen van een diagnose of het bepalen van een behandelplan.

5. Emotionele toestand

Onze stemming en soort humor, evenals onze sociale, persoonlijke en professionele omgeving, hebben een sterke invloed op onze gezondheid. In een maatschappij die wordt gedomineerd door stress, is het niet verwonderlijk dat het aantal chronische ziekten, zoals depressie en kanker, toeneemt. Chronische stress kan de natuurlijke afweer verzwakken en het verouderingsproces versnellen. Een grondige analyse van de medische voorgeschiedenis van een patiënt en aandacht tijdens medische consulten kunnen helpen om de invloed van psychologische factoren op ziekteontwikkeling beter te begrijpen en de behandeling te richten. Micro-immunotherapie kan hierbij ondersteuning bieden door het immuunsysteem te versterken en te reguleren.

6. Ziekteverwekkers

Antistoffen worden door het immuunsysteem aangemaakt als reactie op onder andere de aanwezigheid van ziekteverwekkers. Een toename van hun niveaus kan wijzen op een eerste contact met een infectieuze agent, een verstoring in de immuunrespons of een genetische aanleg voor infecties. Serologisch onderzoek biedt inzicht in deze niveaus en wordt vaak gebruikt om virussen zoals herpes simplex, varicella-zoster, papilloma, Epstein-Barr, cytomegalovirus of bacteriën zoals Chlamydia op te sporen. Deze pathogenen kunnen zowel acute als chronische aandoeningen veroorzaken, zoals multiple sclerose of chronische vermoeidheid.

Ondersteuning en regulatie van het immuunsysteem: micro-immunotherapie

Micro-immunotherapie in de dagelijkse praktijk

Micro-immunotherapie ondersteunt en moduleert het immuunsysteem door lage doses van diverse immuunmediatoren te gebruiken, zoals cytokinen, interferonen en interleukinen. Deze stoffen circuleren ook van nature in het lichaam en worden door het immuunsysteem zelf gebruikt om afweermechanismen te coördineren. Micro-immunotherapie maakt gebruik van deze boodschapperstoffen in verschillende samenstellingen en concentraties om bepaalde immuunreacties te stimuleren of, bij overmatige reacties, te onderdrukken. Hierdoor wordt het immuunsysteem getraind om zijn natuurlijke balans terug te vinden.

Het immuunsysteem als basis van diagnose

Naast een uitgebreide anamnese en lichamelijk onderzoek zijn er verschillende laboratoriumtests beschikbaar om de status en reactievermogen van het immuunsysteem te beoordelen. Enkele voorbeelden:

• Differentiaal bloedonderzoek: een algemene beoordeling van de verhouding van witte bloedcellen.
• Lymfocytentyping: gedetailleerde evaluatie van de cellulaire immuunstatus.
• Eiwit- en ontstekingsprofiel: beoordeling van de ontstekingsgraad en voedingsstatus.
• Serologie: toont aan of er infecties zijn door virussen, bacteriën of parasieten, evenals eventuele reactivering van virussen.
• HLA-typering: inschatting van het relatieve risico op specifieke auto-immuunziekten, allergieën en chronische infecties.

Het immuunsysteem als basis van behandeling

Een gepersonaliseerd behandelplan kan worden opgesteld op basis van de diagnostische resultaten van de patiënt. Binnen dit behandelplan kan micro-immunotherapie een belangrijke rol spelen als immunoregulerende behandeling. Het doel is om de afweer tegen interne en externe factoren duurzaam te optimaliseren en het evenwicht in het organisme te herstellen.

Het moet echter worden benadrukt dat micro-immunotherapie niet bedoeld is om het immuunsysteem te vervangen of in een bepaalde richting te dwingen. Het biedt eerder op een zachte en subtiele manier informatie aan, om het immuunsysteem te helpen zichzelf te reguleren.

Ook lezen:

Mabolo – De tropische druif uit de Filipijnen

Wat Kan Ik Het Beste Eten Na Het Hardlopen? Uitgebreide Gids 2024

Oregano: Geschiedenis, Herkomst, Gebruik In De Keuken + 3 Recepten

De Stoofpeer – Geschiedenis, Herkomst en Gebruik in de Keuken + 3 recepten

Zijn Pruimen Gezond? Geschiedenis, Herkomst, Voedingsstoffen En Gebruik In De Keuken + 3 Recepten

Veelgestelde vragen

Wat is micro-immunotherapie?

Micro-immunotherapie is een therapie die lage doses immuunstoffen gebruikt om het immuunsysteem te reguleren. Het ondersteunt een natuurlijke en duurzame immuunbalans.

Hoe werkt micro-immunotherapie?

Het bootst de natuurlijke werking van het immuunsysteem na door cytokinen en andere stoffen sublinguaal toe te dienen. Hierdoor wordt de immuunrespons op zachte wijze geoptimaliseerd.

Is micro-immunotherapie veilig?

Ja, het wordt goed verdragen door de lage doseringen die gelijk zijn aan of lager zijn dan de natuurlijke concentraties in het lichaam. Het kan worden gecombineerd met andere behandelingen.