Over welke macht hebben we het hier?
Een voorbeeld. Jij hebt de macht om van Amsterdam een gevaarlijke stad te maken, simpelweg door er heilig van overtuigd te zijn dat het een gevaarlijke stad IS! Sommige mensen vinden altijd een parkeerplaats, anderen hebben voortdurend pech. Als de dokter jou vertelt dat je terminaal bent, gaat je immuunsysteem met tachtig procent omlaag door jouw geloof. Wat een macht! Als jij roept: ‘Dat lukt me nooit!’ Bingo. Een dokter ziet overal ziekte, een politieagent ziet overal misdadigers, zakkenrollers zien overal zakken… Daarom worden de rijken steeds rijker en de armen armer. Dat is geen onrechtvaardigheid. Het is precies de manier waarop de natuur werkt. De natuur steunt je namelijk altijd overvloedig.
Het universum is een steunsysteem, waarin ieder onderdeel ieder ander onderdeel onvoorwaardelijk steunt. Jouw lichaam kan alleen maar functioneren, omdat de hele natuur jou steunt. Alleen al de lucht die jij inademt, is een interplanetaire samenwerking. Je bestaat bijvoorbeeld voor het grootste deel uit water. De maan en de andere planeten hebben daar een intense invloed op. Het voedsel dat je tot je neemt, is het gevolg van diezelfde interplanetaire samenwerking. Het werkt allemaal gratis en vanzelf. Terwijl jij deze woorden leest, functioneert jouw hele complexe lichaam perfect samen met de rest van het heelal. Volautomatisch!
De manier waarop jij die samenwerking ziet, is precies de manier waarop jij het leven zult ervaren. Als jij er volkomen van overtuigd bent dat je al rijk bent, dan zul je ook rijk zijn, als rijk behandeld worden en steeds meer rijke mensen ontmoeten. Zo simpel ligt dat. Een steuntrekker kan zich machteloos en arm voelen. Hij kan zichzelf niet steunen, denkt hij. Ook al geef ik zo iemand al het geld in de wereld, zijn overtuiging gaat daarmee niet weg. Zo’n overtuiging zit namelijk heel diep en is niet een schoolbord dat je even schoonveegt door er geld tegenaan te gooien. Geen enkel bedrag is in staat om je persoonlijk rijk te maken. Er is namelijk een eenvoudig grondbeginsel in de natuur, dat we allemaal wel kennen, maar volkomen aan onze laars lappen. Dat grondbeginsel zegt:
Alles waar je je op richt, groeit!
Oftewel, alles waar je je energie in stopt, neemt toe. Een overtuiging is een heel krachtige en nimmer aflatende focus, oftewel gerichte energie die iedere cel van jouw lichaam uitzendt. Als je ergens van overtuigd bent dan geloof je het namelijk honderd procent, 24 uur per dag! De hele natuur vangt die gerichte energie van jouw miljoenen cellen op en steunt die focus onvoorwaardelijk.
Het woord NIET gebruiken heeft geen enkele zin. Vraag je niet af hoe het kan, maar profiteer ervan. Alles waarvoor je wegloopt, loopt recht op je af… zo zitten we – op een paar uitzonderingen na – allemaal in dezelfde vicieuze cirkel. Als we een probleem bestrijden, stoppen we juist energie in het probleem, waardoor het probleem alleen maar groeit. Een antifascist is wel degelijk met het fascisme bezig – ook al zegt hij van niet – en bestrijdt het meestal met fascistische middelen. Hij is dus alleen maar bezig om het fascisme te bevorderen. Terwijl we juist willen dat het probleem verdwijnt, doen we er alles aan om het te laten groeien en groeien.
Wij denken dat als we iets niet willen, het automatisch zal verdwijnen. Maar het woord niet houd je voor de gek. Iemand die zegt dat hij niet bang is, is wel degelijk bang. Anders zou het woord ‘bang’ niet eens in hem opkomen. Iemand die ‘geen probleem’ roept, is wel degelijk met problemen bezig. Iemand die zegt dat hij rijk wil worden – en wie wil dat niet? – zegt in feite alleen maar dat hij nog niet rijk is, met andere woorden dat hij arm is.
Jij staat onder stroom! Het grote geheim – waarover elke film, elke tophit, elk boek, elk verhaal gaat – is die steunende universele energie. Het enige woord dat wij in onze cultuur voor een dergelijke onvoorwaardelijk steunende energie hebben is liefde. Wij denken meteen dat liefde iets is tussen bakvissen, met hartjes, roze linten en luduvudu. In feite is het een krachtige energie, die wij onophoudelijk ontvangen en uitstralen. Als wij op de één of andere manier die kracht, die onophoudelijke stroom, die zachte macht in ons lichaam niet meer vertrouwen en blokkeren, ontstaat er een fysiek proces dat wij ‘angst’ noemen.
Als je me niet gelooft, kun je zelf de proef op de som nemen.
Als jij angst voelt – het maakt niet uit voor wat of wie – en je wekt liefde op in jezelf, het maakt niet uit voor wie of wat, al is het maar voor je nieuwe schoenen, dan is de angst op slag verdwenen. Liefde en angst kunnen niet tegelijk bestaan. Als je liefde blokkeert, is ‘angst’ het waarschuwingssignaal dat je lichaam je geeft. Het lichaam steunt je namelijk onvoorwaardelijk en wil gewoon blijven doorstromen, waardoor je je automatisch optimaal voelt. Daarom geeft het je altijd duidelijk aan waarop het zijn zinnen heeft gezet.
Wij hebben echter geleerd om tegen de zin van het lichaam in te gaan en doen juist steeds meer dingen waarin we geen zin hebben. Het lichaam blijft dan alsmaar waarschuwen, het geeft nooit op. Wij geven echter ook niet zo snel op en komen met allerlei aangeleerde argumenten om toch vooral tegen onze zin te blijven ingaan. Zoals bijvoorbeeld: ‘Ik vind die baan helemaal niet leuk, maar als ik hem niet aanneem, verdien ik geen geld’. Je kunt niet altijd zomaar doen waarin je zin hebt, het leven is nu eenmaal geen lolletje.
Omdat het lichaam nooit opgeeft, krijgen we stress en worden we ziek. Zodra je echter wel doet waarin je zin hebt, barst je van de energie, je bent niet meer in bed te branden, alles lukt, van alle kanten komen aardige mensen op je af. Je lichaam kan stromen en elke molecuul straalt dat uit. Die zachte appreciërende straling, die je trouwens zelf ook naar believen voor alles en iedereen kunt opwekken, heeft een enorme invloed op alle moleculen om je heen.
Toch is het niet zo makkelijk.
Meestal zitten we te denken en sleuren onze gedachten ons alle kanten op. Door middel van die gedachten projecteren we ons gevoel voortdurend buiten onszelf. Bijvoorbeeld kwaadheid op iemand. Zodra we een gevoel en een gedachte aan elkaar koppelen, ontstaat er een oordeel en daarmee een blokkade in ons lichaam. Iedere keer als je aan de persoon denkt op wie je kwaad bent, komt dat gevoel weer terug. Hoe meer we oordelen, hoe verstijfder ons lichaam wordt, hoe meer het geblokkeerd raakt. Je kent die oude, verstijfde mensen wel die over alles en iedereen een vaststaand oordeel hebben. Die kun je niets meer vertellen. Die hebben al hun soepelheid verloren. Totale armoede.
Het heeft dus geen enkele zin om bijvoorbeeld ons huidige geldsysteem te veroordelen of er iets tegen te ondernemen. Net zo min als het zin heeft om ervoor te buigen en het je meester te maken. Zodra je er een vervelend gevoel van denkt te krijgen, is het veel effectiever om je meteen op het gevoel zelf te concentreren – in je eigen lichaam – en vooral niet op de zogenaamde oorzaak. Het is maar een naam die je het gevoel wenst te geven. Een oordeel. Zodra je dat oordeel en het gevoel even – al is het maar voor een paar seconden – ontkoppelt en het gevoel omhelst, er een warme sympathie naar toe straalt, gaan zowel het gevoel als de gedachte weer stromen en is de blokkade opgeheven. Die warme acceptatie die je naar je gevoel straalt, straal je ook automatisch uit. Een immense kracht is dat, waartegen niets of niemand bestand is.
Zoveel mensen zitten tot aan hun nek in het geld verdienen, dat ze nauwelijks meer tijd hebben voor vrienden, kinderen en echtgenoten. De zaken gaan voor het meisje. Druk, druk, druk. Het heeft geen zin om op die mensen in te praten en ze te overtuigen dat ze een prettiger leven zouden kunnen leiden. Ook al ben jij een van hun kinderen en ben je zoveel aandacht te kort gekomen, dan nog helpt praten over dit soort dingen niet.Het gaat allemaal om macht macht macht macht!
De ander veranderen of verbeteren, helpt niet.
Het is veel beter en effectiever om zelf het voorbeeld te geven en te beginnen hen honderd procent, onvoorwaardelijk te accepteren, precies zoals ze zijn. Zolang ze jou irriteren, halen ze alleen maar in jou een gevoel naar boven dat jij niet wenst te accepteren. Een gevoel dat jij denkt kwijt te kunnen raken door op hen in te praten en hen te veranderen. Als jij een afschuwelijk gevoel bij jezelf probeert te omhelzen om het zo snel mogelijk kwijt te raken, dan wordt dat gevoel alleen maar sterker. Je kunt beter meteen naar de bron gaan, het gevoel in jezelf. Hou ervan, omhels het, geef het alle liefde die je hebt en de ander zal tot je grote verbijstering een ander gedrag gaan vertonen.
Zolang je de ander niet onvoorwaardelijk accepteert, precies zoals zij is, blokkeer je alles bij jezelf. Want dan heb je jezelf nog niet voor honderd procent geaccepteerd, want uiteindelijk is er in de natuur geen enkel verschil tussen jou en de ander. Er is maar één energie waarin wij alles, inclusief onszelf projecteren. We zijn één met alles en iedereen. Pas als ik alles en iedereen onvoorwaardelijk kan accepteren, accepteer ik mezelf. Iedere gebeurtenis, iedere situatie en iedere persoon is alleen maar een facet van mijzelf waarvan ik honderd procent kan houden, wil ik mijn lichaam en dus mijn geest soepel houden en me dus heerlijk voelen.
Willem de Ridder
Dit verscheen in Ode nummer: 20
Like ons op Facebook om meer artikelen zoals deze in je feed te zien verschijnen die je anders zou missen.
