Welzijn omarmen door Zelfacceptatie

Wat betekent “gezond” zijn echt?

Wat betekent het echt om “gezond” te zijn?

Als vrouw, gezondheidscoach en redacteur op het gebied van welzijn, stel ik mezelf deze vraag vaak.

Toen ik tiener was, dacht ik dat gezondheid ging over input en output die uiteindelijk zouden leiden tot een soort perfecte formule: er gaat iets gezonds in, zoals spinazie, en er gaan wat calorieën uit in de vorm van een work-out – en dan herhaalt de cyclus zich.

Ik dacht dat als ik de balans precies goed kreeg, ik die ongrijpbare formule voor perfect welzijn zou bereiken.

Gezondheid gaat verder dan voeding en fitness

Uiteindelijk realiseerde ik me dat voeding en fitness slechts het oppervlak aanraken van wat ware, complete gezondheid inhoudt.

In sommige gevallen begon ik zelfs mijn streven naar gezondheid te zien als een behoefte om dingen aan mezelf te “repareren” die ik als onwenselijk beschouwde.

Deze mentaliteit is gangbaar en wordt zelfs uitgebuit in de wellness wereld.

Het refrein gaat ongeveer zo: “Als ik nog één gezondheidstrend, dieet of fitnessrage probeer, dán zal ik genezen/compleet/gezond/waardig zijn.”

Gezondheid als een viering

Het heeft vele jaren, moederschap en een levenslange zoektocht naar wat gezondheid echt voor mij betekent gekost om het idee van een “perfecte” vergelijking die leidt tot superieur, onaantastbaar welzijn los te laten.

In plaats daarvan zie ik gezondheid nu als een viering – van wat ik kan doen, voelen, uiten en genieten. Uiteindelijk is het een viering van mijn levendigheid van moment tot moment.

Een verfrissende kijk, toch?

Laat gezondheid mij vinden

Ik ben altijd iemand geweest die naar gezondheid neigde en, op sommige momenten in mijn leven, een rasechte “gezondheidsfreak”.

Tijdens die fase was ik een beetje zoals de altijd vrolijke en soms pijnlijk optimistische fitnessfanaat Chris Traeger uit de show “Parks and Recreation”.

Ik was altijd op zoek naar de “gezondste” optie voor alles, van welk soort voedsel ik kocht tot het kiezen om de trap te nemen in plaats van een lift. Deze houding gaf mij het gevoel dat ik het “goed” deed.

Zelfacceptatie op de weg naar welzijn

Uiteindelijk realiseerde ik me dat ik, net als Chris Traeger, misschien streefde om een optimistische houding te behouden om bepaalde delen van mezelf te vermijden die ik niet als gezond of “goed” beschouwde.

Bijvoorbeeld mijn kindertijd liefde voor kipnuggets die tot op de dag van vandaag voortduurt, of mijn overweldigende behoefte om rond te hangen en afleveringen van “The Crown” opnieuw te kijken als ik ongesteld ben.

En dan is er het diepere spul.

Door de heersende gezondheidsverhalen van die tijd die ik grotendeels van van anderen heb overgenomen, was ik vaak erg mager in mijn tienerjaren. Voor mij was mager gelijk aan gezond.

Als gevolg van het feit dat ik erg atletisch was en over het algemeen vet vermeed, was ik grensgeval anemisch, zelfs toen ik vlees at. Ik had een zeer lichte, onregelmatige menstruatie die elke 3 of 4 maanden kwam, maar ik zag dat als iets positiefs – minder gedoe, toch?

Zelfacceptatie ontwikkelen

Toen kreeg ik mijn zoon in mijn vroege twintiger jaren, en ik leerde eindelijk de waarde en wijsheid van mijn verlangens kennen.

Tijdens de zwangerschap ging ik van veganistisch naar het eten van biefstuk en het drinken van meer dan een gallon volle koemelk per dag. Als ik mezelf een smoothie maakte, voegde ik eetlepels kokosolie toe tot het eindelijk “goed” smaakte.

Mijn lichaam was druk bezig met het maken van een ander mens en maakte zich absoluut niet druk om “licht” te eten; bovendien ging ik zeker geen trap nemen als ik dat kon vermijden.

Ik had me werkelijk nog nooit gezonder gevoeld in mijn leven. Bovendien testte ik niet langer als anemisch.

Ik leerde uit eerste hand dat mijn lichaam beroven van wat het nodig heeft in naam van “gezondheid” een vorm van zelfbeschadiging is. Op een of andere manier had ik dit niet helemaal door totdat ik een ander mens in mij had groeien om het punt te maken.

Nu weet ik dat gezondheid zoveel meer inhoudt dan “gezonde” input en output. Het gaat om zelfzorg, liefdevolle relaties en luisteren naar mijn behoeften met een open geest en hart.

Wanneer gezondheid een viering is, is het geen herstelmaatregel of een bron van ontbering. Het is gebaseerd op plezier, vreugde en zelfacceptatie.

De weg naar acceptatie

Voor degenen onder ons die een groot deel van ons leven in de wellness-cultuur zijn ondergedompeld, kan acceptatie klinken als opgeven.

Als we onszelf gewoon accepteren zoals we zijn, hoe zullen we dan groeien? Hoe zullen we ons leven doel geven?

De realiteit is dat acceptatie moet gebeuren voordat groei plaatsvindt. De realiteit van onze situatie weerstaan is eigenlijk een belemmering voor groei, omdat het weigert te starten waar we zijn.

Ik stel me graag een bloem voor die zijn kleine knoppen door de grond stuurt om naar de zon te reiken. Die bloem bekritiseert zichzelf niet omdat hij niet geel genoeg is, niet zoet genoeg ruikt, of er niet uitziet als de roos van de buren.

Hij ontvouwt zich gewoon, zonder schaamte of weerstand. In plaats van onze waargenomen tekortkomingen te weerstaan en te streven naar het repareren ervan, kunnen we gewoon leren ermee te zijn.

Vanuit deze ruimte kunnen alle stappen die we zetten om onze gezondheid te cultiveren, te herstellen of te behouden, worden gedaan zonder de zware last van de “ik moet gerepareerd worden” mentaliteit.

Dit is hoe zelfzorg overgaat in zelfliefde.

Hoe zelfacceptatie te ontwikkelen

Hoewel er geen gegarandeerde manier is om zelfacceptatie te ontwikkelen, zijn er een paar essentiële componenten.

Deze omvatten:

• het cultiveren van zelfbewustzijn
• het ontwikkelen van een sterk gevoel van zelf
• het loslaten van zelfkritiek en zelfbestraffing
• het allemaal loslaten

Zelfbewust worden

Introspectie is het proces van reflecteren op hoe je jezelf presenteert in de wereld, van wat je motiveert tot handelen, wat je inspireert om je hart te openen, en hoe je omgaat met veranderingen.

Het ontwikkelen van dit soort zelfbewustzijn kan je inzicht geven in hoe je functioneert, maar ook waardering voor de diepte en complexiteit van je eigen ervaring.

Een sterk zelfbesef

Reflectie zoals deze kan leiden tot een sterk zelfbesef, wat essentieel is om vertrouwen in je eigen beslissingen, behoeften en verlangens te cultiveren.

Omgaan met zelfkritiek

En wanneer zelfkritiek de kop opsteekt, zoals waarschijnlijk zal gebeuren, kun je jezelf eraan herinneren dat deze niet op de realiteit gebaseerd is.

Zelfs als dat wel zo is, is je kritiek slechts tot op zekere hoogte constructief. Je kunt ervan leren en vervolgens verdergaan.

Leren loslaten

Tenslotte bevrijdt loslaten je niet alleen van het verleden, maar ook van verhalen over jezelf die je tegenhouden om welzijn in het nu te ervaren.

Dit kan verhalen omvatten over hoe je zou moeten zijn: gezonder, meer bewegen, of stoppen met het eten van bepaald voedsel.

In plaats daarvan stelt het loslaten van deze verhalen je in staat om je gezondheid te benaderen vanuit een plek vrij van bagage, met vreugde en viering.