In verslagen uit regressietherapie en bijna-doodervaringen (BDE’s) komt regelmatig een opmerkelijke observatie terug: bij plotseling en heftig overlijden lijkt het bewustzijn zich soms al vóór het moment van fysieke impact los te maken van het lichaam. Denk aan situaties zoals een brand, een fatale val of een ernstig ongeluk. Wat mensen later beschrijven, is geen paniek of ondraaglijke pijn — maar juist het tegenovergestelde. Een plotseling gevoel van loslaten. En vaak: het ervaren van rust, of zelfs het besef dat ze van een afstand toekeken terwijl hun lichaam het moment doormaakte.
In dit artikel verkennen we opvallende gevallen uit regressiesessies (zoals die onder hypnose, inclusief zogeheten tussen-levens-in-regressie, bekend geworden door Michael Newton) en uit BDE-getuigenissen zoals verzameld op het YouTube-kanaal Shaman Oaks. Daarna volgen spirituele interpretaties uit betrouwbare bronnen waarin wordt geprobeerd te duiden wat hier precies gebeurt. Alle informatie wordt zorgvuldig ondersteund met concrete bronverwijzingen.
Vroegtijdig uittreden van het bewustzijn bij traumatisch overlijden
Hypnotherapie en zielsherinneringen (Michael Newton)
De Amerikaanse hypnotherapeut Michael Newton, schrijver van de reeks De Zielenreis, onderzocht duizenden gevallen waarbij mensen onder diepe hypnose herinneringen ophaalden aan vorige levens én aan de zogenoemde tussenfase: het bestaan van de ziel tussen twee incarnaties in.
Een terugkerend patroon in zijn sessies is dat mensen het moment van overlijden vaak beschrijven als een scheiding van lichaam en bewustzijn — een overgang die niet gepaard gaat met pijn, maar met helderheid en waarneming. Zelfs als het om abrupte of gewelddadige sterfgevallen ging, voelden cliënten geen fysieke sensaties. In plaats daarvan zagen ze zichzelf vanaf een andere positie: zwevend boven het lichaam, in stilte observerend wat zich voltrok. Zulke ervaringen zijn ook terug te vinden in getuigenissen op Reddit en in Kevin Williams’ bundel over BDE’s.
Een treffend voorbeeld komt van een man die in een vorig leven van grote hoogte viel. Hij beschrijft hoe de tijd vertraagde, het zicht wegviel — en toen: “ik voelde mezelf omhoog bewegen, los van alles. Een paar meter boven de rivier dreef ik, kijkend naar beneden. Mijn lichaam lag daar. Maar ik was al verder.” (bron: Nothing Better Than Death).
Bijna-doodervaringen en getuigenissen (Shaman Oaks e.a.)
Ook in moderne BDE-getuigenissen komt dezelfde waarneming naar voren: mensen die een ongeluk of val overleefden, vertellen dat hun bewustzijn zich losmaakte van het lichaam op het moment van de impact — of zelfs een fractie daarvoor. Ze zagen het gebeuren van bovenaf, zonder paniek, zonder pijn. Alleen het besef: dit is het moment.
Een motorongeluk is voor veel mensen het toonbeeld van plotseling en gewelddadig trauma. Eén getuige, te zien via Shaman Oaks en beschreven op Reddit, vertelt hoe hij vlak voor de klap zijn lichaam verliet. Wat daarna kwam, was wit licht. Geen verwarring. Geen angst. Hij zag zijn lichaam onder zich liggen, maar voelde alleen rust. Alsof hij thuiskwam na een lange reis.
Bij historische trauma’s zoals de aanslagen van 11 september duiken eveneens indringende verslagen op. In een interview uit 2001 – herpubliceerd door Shaman Oaks – vertelt een ooggetuige hoe hij mensen uit de torens zag springen. Wat hem bijbleef, was een gevoel: de zielen van sommige slachtoffers verlieten hun lichamen vóórdat ze de grond bereikten. Dat gold in het bijzonder voor “de man in de gouden jas”. Halverwege de val werd hij volledig slap. Op datzelfde moment voelde de getuige kippenvel en een onverklaarbare connectie. Alsof er, even, sprake was van communicatie van ziel tot ziel.
Hoe spirituele bronnen dit fenomeen duiden
In veel spirituele geschriften wordt de dood omschreven als een overgang en geen beëindiging. Sterker nog: het verlaten van het lichaam bij zwaar lichamelijk lijden wordt vaak beschreven als een begeleid proces, met zachte overgangen, spirituele aanwezigheid en soms zelfs vreugde. NDE’er Betty Eadie verwoordde het ooit als “door een deuropening stappen van de ene kamer naar de andere”, zoals geciteerd op Near-Death.com.
Spirituele interpretaties gaan ervan uit dat de ziel niet volledig afhankelijk is van het lichaam. Zodra het fysieke bestaan geen functie meer heeft, of wanneer het lijden geen toegevoegde waarde meer heeft, kan het bewustzijn zich terugtrekken. In de sessies van regressietherapeut Michael Newton wordt dat ook benoemd als onderdeel van een breder plan: als het niet noodzakelijk is dat een ziel de volledige fysieke pijn ervaart, dan vertrekt zij eerder.
Zo blijft de innerlijke kern van een persoon behouden, zelfs bij traumatisch overlijden. In regressieverslagen wordt dit moment vaak vergezeld door spirituele gidsen of een intense golf van liefde — alsof iets, of iemand, de ziel opvangt zodra de les is geleerd. De fysieke afloop is dan nog slechts een afsluitend schouwspel.
Volgens onderzoekers binnen het BDE-veld komt het vaak voor dat mensen geen pijn ervaren tijdens een klinisch sterfproces. Zelfs bij gewelddadige doodsoorzaken melden bijna alle getuigen hetzelfde: zodra ze uit hun lichaam treden, verdwijnt het fysieke gevoel. Wat overblijft is een staat van helderheid, verlichting of diepe rust. De lichamelijke lading lijkt te vervagen zodra het bewustzijn zich losmaakt.
Tegelijkertijd geven spirituele bronnen aan dat dit geen universeel script is. Er zijn uitzonderingen waarbij een ziel ervoor kiest om het stervensproces bewust door te maken — bijvoorbeeld vanwege karmische processen of een diepere levensles. Soms blijkt lijden deel van een bredere bedoeling, zoals anderen raken of inspireren. Maar in de meeste gevallen, zo laten regressieverslagen en BDE’s zien, treedt de ziel uit zodra het lichaam zijn functie verliest.
Drie indringende getuigenissen
Uittreden tijdens motorongeluk (Reddit-getuigenis)
Een Reddit-gebruiker beschrijft hoe hij tijdens een ernstig motorongeluk een abrupt maar vredig uittreden meemaakte. Op het moment dat hij besefte dat de botsing niet te ontwijken was, veranderde zijn waarneming:
“Het was alsof mijn ziel automatisch wist dat dit het einde zou zijn, en ik voelde mezelf naar achteren glijden, omhoog. Terwijl de motor en mijn lichaam crashten, keek ik toe van bovenaf. Ik voelde geen pijn, geen paniek. Alleen rust. Alles was helder wit licht, en ik voelde me thuis.”
Zielsuittreding vóór impact op 11 september (ooggetuige)
Een man die op 11 september 2001 getuige was van mensen die sprongen uit de Twin Towers, vertelt over een bijzondere gewaarwording bij een van de slachtoffers:
“Halverwege zijn val werd hij ineens compleet slap. Alsof hij niet meer in zijn lichaam zat. Op datzelfde moment kreeg ik kippenvel. Ik voelde alsof er iets, iemand, met mij communiceerde. Het voelde alsof zijn ziel mij aankeek, alsof we contact hadden.”
Shaman Oaks over regressie en sterven in vuur
In een persoonlijke video vertelt Shaman Oaks over zijn eerste regressie, waarin hij zichzelf zag sterven op een brandstapel. De regressie werd getriggerd door het boek Many Lives, Many Masters van Brian Weiss. Tijdens de sessie gebeurde iets onverwachts:
“Net op het moment dat de vlammen me begonnen te bereiken, gebeurde er iets raars. Ik hoorde een soort ‘pop’-geluid – en plots was ik boven mijn lichaam. Ik wist meteen: ik ben dood. Ik keek neer en zag mezelf branden en schreeuwen… maar ik voelde niets. Geen pijn. Geen angst.”
Voorafgaand aan dit moment zag hij bovendien iets visueel opmerkelijks:
“Er verscheen ineens een 3D-woord, als zo’n oude schermbeveiliging uit de jaren ’90. Het woord ‘Luxembourg’ schoot voor mijn gezicht langs, als een visuele flits.”
Voor hem was dit het bewijs dat zielsherinneringen reëel kunnen zijn — en dat het bewustzijn zich, vlak voor het ergste lijden, losmaakt en terugkeert naar een andere staat van zijn.
Conclusie
In zowel regressietherapie als spontane bijna-doodervaringen komt een patroon naar voren dat veel mensen tot rust kan brengen: het bewuste zelf lijkt zich los te maken van het lichaam op het moment dat fysiek lijden zijn hoogtepunt bereikt. Niet als ontsnapping, maar als overgang. De waarneming verandert, de fysieke sensaties verdwijnen, en wat overblijft is een vorm van stille aanwezigheid.
Voor nabestaanden die worstelen met de gedachte aan pijn en paniek tijdens het sterven, biedt dit inzicht ruimte. Als de beschreven ervaringen representatief zijn voor wat er innerlijk gebeurt bij traumatische sterfgevallen, dan heeft de ziel in veel gevallen juist datgene vermeden wat voor ons ondraaglijk lijkt. In plaats van machteloosheid tegenover geweld of impact, blijkt er een vorm van innerlijke autonomie te bestaan — een beweging naar vrede op het moment dat het lichaam losgelaten wordt.
Geraadpleegde bronnen:
-
Michael Newton: Journey of Souls – Death and Departure – Beschrijft casestudy’s waarin zielen het lichaam verlaten vóór traumatische gebeurtenissen.
-
Shaman Oaks – YouTube – Kanaal met getuigenissen over bijna-doodervaringen en vroegtijdige zielsuittreding.
-
Betty Eadie’s Near-Death Experience – Gedetailleerde beschrijving van Betty Eadie’s bijna-doodervaring en haar spirituele inzichten.
-
Embraced by the Light: The Most Profound and Complete Near-Death Experience Ever – Boek van Betty J. Eadie over haar bijna-doodervaring en de lessen die ze daaruit trok.
-
Journey of Souls (boek) – Wikipedia – Overzicht van Michael Newton’s boek en de daarin beschreven ervaringen van zielen tussen levens in.
-
Journey of Souls – Everyday Adventures – Samenvatting en bespreking van de belangrijkste thema’s uit ‘Journey of Souls’.
- Reddit: NDE-getuigenis over zielsuittreding bij trauma – Persoonlijke ervaringen van mensen die uit het lichaam traden vóór impact.
- Scribd: “Nothing Better Than Death” door Kevin Williams – Bundel met bijna-doodervaringen waaronder gevallen van vroegtijdige uittreding.
- Near-Death.com: Overgangservaringen bij overlijden – Spirituele uitleg over sterven als vreugdevolle overgang zonder pijn.
Deze artikelen vind je misschien ook interessant
Veelgestelde vragen
1. Voelen mensen pijn tijdens een traumatische doodservaring?
Veel getuigenissen uit bijna-doodervaringen en regressietherapie wijzen erop dat fysieke pijn op het moment van overlijden vaak afwezig is. Mensen beschrijven dat hun bewustzijn zich losmaakt van het lichaam net vóór of tijdens de impact, waardoor ze rust, helderheid of zelfs vrede ervaren in plaats van pijn.
2. Waarom zou een ziel eerder vertrekken bij fysiek trauma?
Volgens spirituele literatuur heeft de ziel enige autonomie in het moment van overlijden. Bij extreem lijden treedt het bewustzijn soms eerder uit het lichaam, vooral als de ervaring van pijn geen essentieel onderdeel is van de levensles of karmische ontwikkeling.
3. Zijn dit alleen symbolische ervaringen of echt ‘uittredingen’?
Voor de betrokkenen voelen deze ervaringen levensecht. Ze rapporteren vaak details die ze fysiek niet konden waarnemen. Of dit neurologisch, spiritueel of symbolisch verklaard moet worden, blijft onderwerp van debat, maar de beleving zelf wordt als authentiek ervaren.
4. Hoe kunnen deze ervaringen troost bieden aan nabestaanden?
Het idee dat geliefden bij een traumatisch sterven mogelijk geen hevige pijn hebben gevoeld, maar eerder zijn overgegaan naar een vredige bewustzijnstoestand, kan helpen bij het verwerken van verlies. Het verlicht de gedachte dat ze in angst of lijden zijn gestorven.
5. Komt dit fenomeen ook voor bij natuurdood of ziekte?
Ja, ook bij overlijden door ziekte of ouderdom melden mensen vaak dat ze tijdens hun stervensproces uit hun lichaam traden. De overgang wordt dan vaak ervaren als geleidelijker, maar net zo vredig — met vergelijkbare gevoelens van liefde, begeleiding en loslaten.
