De Inaugurele Rede voor het presidentschap van de Republiek Zuid Afrika van Nelson Mandela.
[ Auteur: Marianne Williamson – Return to Love – ]
Onze grootste angst is niet dat we onvolmaakt zijn.
Onze grootste angst is dat we mateloos krachtig zijn.
Het is het licht, niet onze schaduw, die ons het meest beangstigt.
We vragen onszelf: wie ben ik om briljant te zijn, prachtig, talentvol, fantastisch?
Maar wie ben jij om dat niet te zijn? Jij bent een kind van God.
Je onbelangrijk voordoen bewijst de wereld geen dienst.
Er is niets verlichts aan je klein te maken opdat andere mensen
zich bij jou niet onzeker zullen voelen.
Wij zijn allemaal bedoeld om te stralen als kinderen.
Wij zijn geboren om de glorie van God die in ons is, te openbaren.
Die is niet alleen maar in sommigen van ons; die is in iedereen!
En als wij ons licht laten stralen, geven we onbewust andere mensen toestemming om hetzelfde te doen.
Als wij van onze angst bevrijd zijn, bevrijdt onze aanwezigheid vanzelf anderen.
| Long Walk To Freedom door Nelson Mandela |
 |
(Originele versie)
OUR DEEPEST FEAR
Our deepest fear is not that we are inadequate,
Our deepest fear is that we are powerful beyond measure.
It is our Light, not our darkness, that most frightens us.
We ask ourselves, who Am I to be brilliant, Gorgeous, talented, Fabulous?
Actually, Who are you NOT to be?
You are a child of Spirit.
Your playing small Does not serve the World.
There is Nothing enlightened About shrinking so that Others wont feel
Insecure around you.
We were born to Manifest the glory Of Spirit which is Within us.
It is not Just in some of us; It is in everyone.
And as we let our Light shine, we give Others permission to Do the same.
As we Are liberated from Our own fear, our Presence liberates Others.
Marianne Williamson – Return to Love –
De Invloed van Nelson Mandela’s Inaugurele Rede
Nelson Mandela’s inaugurele rede op 10 mei 1994 markeerde een historische verandering in Zuid-Afrika. Als eerste zwarte president van het land, na de afschaffing van apartheid, benadrukte Mandela de noodzaak van nationale verzoening en de opbouw van een gemeenschappelijke toekomst. Hij sprak over de uitdagingen die voor ons liggen, maar ook over de hoop en mogelijkheden die een verenigd Zuid-Afrika met zich meebrengt. Zijn woorden inspireerden niet alleen zijn eigen volk, maar ook mensen over de hele wereld, die zijn strijd voor gerechtigheid en gelijkheid bewonderden.
Waarom de beroemdste passage van Marianne Williamsons steeds geciteerd wordt als een Nelson Mandela citaat
De bekendste passage die Marianne Williamson schreef, heeft enkele verontrustende implicaties.
/cdn.vox-cdn.com/uploads/chorus_image/image/64876500/1163042764.jpg.0.jpg)
Marianne Williamsons Beroemde Citaat
Sinds Marianne Williamson – auteur, spiritueel adviseur van Oprah en bekend binnen de zelfhulpwereld – haar kandidatuur voor de Democratische nominatie in 2020 én later in 2024 aankondigde, draaide het publieke gesprek nauwelijks om haar beleidsvoorstellen. De aandacht ging vooral uit naar haar retoriek: haar Katharine Hepburn-achtige dictie, haar spiritueel getinte toespraken over de kracht van liefde, en die ene keer dat ze zichzelf omschreef als een “bitch voor God”.
Een van haar meest bekende uitspraken, afkomstig uit haar succesvolle zelfhulpboek A Return to Love (1992), wordt echter zelden correct aan haar toegeschreven. Al tientallen jaren wordt dit citaat ten onrechte toegeschreven aan Nelson Mandela.
“Onze diepste angst is niet dat wij ontoereikend zijn,” schrijft Williamson in A Return to Love. “Onze diepste angst is dat wij onmetelijk krachtig zijn. Het is ons licht, niet onze duisternis, dat ons het meest beangstigt. We vragen ons af: wie ben ik om briljant, schitterend, getalenteerd, fabelachtig te zijn? Maar wie ben jij niet om dat te zijn? Je bent een kind van God. Je klein houden dient de wereld niet.”
Het is een opbeurend en inspirerend fragment, bedoeld om mensen eraan te herinneren dat ze in hun kracht mogen staan. Dat is vermoedelijk ook waarom sprekers bij afstudeerceremonies er zo graag naar grepen. In 1998 meldde The New York Times dat Hillary Clinton, astronaute Mae C. Jemison en voormalig Spelman College-president Johnnetta B. Cole dit citaat aanhaalden tijdens toespraken. Ze schreven het stuk allemaal – onterecht – toe aan Nelson Mandela.
Clinton en haar gezelschap waren niet de eersten en zeker niet de laatsten die deze fout maakten. De website Quote Investigator vond voorbeelden van deze misattributie tot terug in 1996, toen een columnist van de krant The Tennessean het fragment aanhaalde als onderdeel van Mandela’s inaugurale rede. Het dook in die vorm ook op in films als Coach Carter (2005) en Akeelah and the Bee (2006). Zelfs in 2017 werd het in de CNN Heroes Awards Show aan Mandela toegeschreven. Zowel Williamson zelf als de Nelson Mandela Foundation hebben sindsdien officiële correcties gepubliceerd. Toch blijft de verwarring voortbestaan.
Hoewel het citaat ons weinig leert over Nelson Mandela, zegt het des te meer over Marianne Williamson. In deze beroemde passage komen de ideeën naar voren die kenmerkend zijn voor Williamsons aantrekkingskracht – en die haar tegelijkertijd een verrassende, zelfs paradoxale kandidaat voor het presidentschap maken.
Marianne Williamson is spiritueel adviseur van Oprah en voormalig presidentskandidaat.
Waarom Beroemde Citaten Verkeerd Worden Toegeschreven
Mensen koppelen graag krachtige uitspraken aan bekende namen. Dat verklaart waarom zulke foutieve toeschrijvingen blijven voortleven. Op het eerste gezicht lijkt Mandela goed te passen: wie is beter geschikt om iets te zeggen over innerlijke kracht dan een man die decennialang gevangenschap overwon? Die indruk houdt echter geen stand bij nauwkeuriger lezing. Het is lastig voor te stellen dat Mandela zijn publiek zou aansporen zichzelf ‘fabelachtig’ te noemen.
“In het collectieve bewustzijn is Nelson Mandela een inspirerende figuur, leider van een succesvolle bevrijdingsbeweging die later president en staatsman werd,” schreef O’Toole in een e-mail aan Vox. “Het citaat suggereert dat men interne angsten kan overwinnen en succes kan bereiken, zelfs als het pad moeilijk is. Mandela’s levensverhaal illustreert die boodschap perfect.”
Toch paste Williamson minder goed in het plaatje voor wie op zoek was naar een universeel aanvaardbare slotzin. Ze is geen household name zoals Mandela, en hoewel ze een grote aanhang heeft binnen spirituele kringen, roept ze ook weerstand op. “Een citaat van Williamson gebruiken is riskanter,” aldus O’Toole, “omdat sommige mensen haar naam niet herkennen en anderen haar spirituele invalshoek afwijzen.” En dat is niet het soort dilemma dat een afstudeerspreker wil wanneer hij zijn toespraak hoopvol wil afsluiten.
Nu Williamson in recente jaren opnieuw meedeed aan de presidentsrace, verscheen er een nieuwe golf van artikelen die erop wees dat zij de bron is van het bekende citaat – niet Mandela. En dat maakt dat het citaat nu moet worden bezien in het licht van Williamsons eigen erfenis, en niet langer de morele statuur van Mandela weerspiegelt.
A Return to Love betoogt dat we een verantwoordelijkheid hebben om van onszelf te houden. Doen we dat niet, dan dragen we bij aan de problemen in de wereld.
A Return to Love wordt vaak gelezen als een op zichzelf staand zelfhulpboek, maar het is oorspronkelijk bedoeld als een religieuze aanvulling. Het is geschreven als een praktische interpretatie van het boek Een Cursus in Wonderen uit 1976, waarvan auteur Helen Schucman beweerde dat ze het had opgeschreven op dictaat van Jezus. (Het boek werd anoniem gepubliceerd.) Williamson, die joods is opgevoed en zich nog steeds als joods identificeert, zegt dat Een Cursus in Wonderen haar leven ingrijpend heeft veranderd.
De Filosofie van Marianne Williamson
“Ik had gewacht tot iemand me zou uitleggen hoe ik de strijd moest voeren, of die strijd voor me zou voeren, en nu stelde dit boek voor dat ik de strijd gewoon moest opgeven,” schrijft Williamson in het voorwoord van Terugkeer naar Liefde. “Ik was verbaasd, maar ook opgelucht.” Met ‘de strijd’ bedoelt ze de worsteling om vooruit te komen in de wereld — om een succesvolle carrière te hebben of een goed huwelijk te sluiten. Maar volgens de Cursus had ze die strijd helemaal niet nodig.
Het succes van Williamsons boek “Return to Love”
Ironisch genoeg lanceerde juist het boek dat Williamson schreef ná haar ervaring met de Cursus in Wonderen haar naar een vorm van spiritueel supersterrendom. Return to Love werd een gigantische bestseller en katapulteerde haar richting de Hollywood-elite: ze leidde onder andere een huwelijk van Elizabeth Taylor en bood spirituele begeleiding aan Oprah Winfrey.
Beschermend over haar roem
Williamson was beschermend over haar status. In 1992 meldde People Magazine dat ze woedend reageerde op kritiek in de LA Times. “You’re fucking with my livelihood,” zou ze tegen haar staf hebben gezegd, terwijl ze hen waarschuwde om niet met journalisten te praten. “I’m famous — I don’t need this, damn it!”
Empowerende affirmaties in “Return to Love”
Een deel van Williamsons succes komt voort uit de vele empowerende affirmaties in Return to Love, zoals de bekende passage over “onze diepste vrees”. Maar wanneer Williamson zegt dat we kinderen van God zijn, bedoelt ze daar iets diepers mee dan een troostrijke spreuk.
Centrale leerstelling over liefde en angst
Een kernidee in zowel Een Cursus in Wonderen als in Williamsons filosofie is dat God liefde is, en dat wij als Zijn kinderen een verlengstuk zijn van die liefde. Alles wat geen liefde is — zoals angst, oorlog, honger en armoede — bestaat volgens haar eigenlijk niet écht.
Williamson schrijft: “Dat is wat deze wereld is: een massahallucinatie, waarin angst werkelijker lijkt dan liefde. Angst is een illusie. Onze gekte, paranoia, angsten en trauma’s zijn letterlijk allemaal ingebeeld. Dat wil niet zeggen dat ze voor ons niet reëel aanvoelen. Maar onze angst is niet onze uiteindelijke werkelijkheid, en vervangt niet de waarheid van wie we werkelijk zijn.”
In essentie stelt Williamson dat, omdat God liefde is en wij kinderen van God zijn, de werkelijkheid is dat we allemaal briljant, schitterend, getalenteerd en fabelachtig zijn. Maar angst vertroebelt dit besef.
En waar komt die angst vandaan? Alleen van onszelf. “De regering houdt ons niet tegen, noch honger of armoede,” legt Williamson uit. “We zijn niet bang dat we naar Siberië worden gestuurd. We zijn gewoon bang, punt.” Omdat angst het tegenovergestelde is van liefde, ziet zij het als de bron van vrijwel alle menselijke ellende: verdriet, misbruik, ziekte, pijn, hebzucht, verslaving, egoïsme, obsessie, corruptie, geweld en oorlog. Daarom moeten we — om een betere wereld te creëren en in harmonie met God te leven — onze angst loslaten.
Toch schuilt er ook een paradox in deze gedachtegang. In zekere zin zegt ze: je bent perfect (briljant, schitterend, getalenteerd, fabelachtig), maar omdat je dat niet volledig gelooft, ben je ook mede verantwoordelijk voor alle problemen in de wereld. Jij, de lezer, bent zowel alles wat goed is als alles wat mis is met de wereld.
Wanneer Williamson zegt dat angst ons pijn doet, bedoelt ze dat letterlijk. Ze gelooft dat negatieve of ‘zondige’ gedachten zich lichamelijk manifesteren.
Williamsons filosofie is verleidelijk
De filosofie van Williamson spreekt aan. Ze plaatst het individu in het centrum van het universum en appelleert aan ons verlangen naar betekenis en grootsheid. “Ach ja,” denk je misschien tijdens het lezen, “ik ben inderdaad het belangrijkste wezen ter wereld — dat vermoeden had ik al.”
Gevaar van zelfbeschuldiging
Maar deze filosofie kan ook een keerzijde hebben. Ze kan ertoe leiden dat volgelingen zichzelf de schuld geven van elke nare of zelfs licht onprettige gebeurtenis, zowel wereldwijd als in hun persoonlijke leven. A Return to Love bevat een passage waarin Williamson uitlegt hoe ze na een verhuizing naar een nieuwe stad — nog zonder vaste huisarts — een pijnlijke keelpijn over zichzelf afriep.
Williamsons auto-ongelukken
Voorafgaand aan dat moment had Williamson drie afzonderlijke auto-ongelukken gehad. Tijdens elk van die incidenten bleef ze geloven dat ze “niet onderhevig was aan wereldse gevaren” — want die waren volgens haar slechts illusies — en dus “op geen enkele manier geschaad of gekwetst was.” Toch merkte ze hoezeer haar vrienden haar verzorgden na deze voorvallen. “Ze masseerden zachtjes mijn nek en rug,” schrijft ze, “en straalden zachtheid naar me uit.”
“De aandacht voelde goed,” schrijft Williamson, in cursieve, ontnuchterende bewoordingen. “Ziek zijn maakte dat mensen meer van me gingen houden.”
Genot van sympathie als “zonde”
Williamson omschreef het genot van de sympathie van haar vrienden als een “zonde”. Dit leidde ertoe dat ze zichzelf ging zien als “een lichaam in plaats van een geest” — wat volgens haar een liefdeloze in plaats van liefdevolle zelfidentificatie is. Ze concludeerde uiteindelijk dat haar “zwakheid van geest” de oorzaak was van haar keelpijn: “Aldus mijn zere keel.”
Genezing door berouw
Gelukkig, schrijft ze, genas God haar zodra ze oprecht berouw toonde. Ze stopte bij een bar, waar een man haar begon te versieren. In lijn met de geest van de Cursus in Wonderen besloot ze naar hem te luisteren in plaats van hem af te wijzen.
(Williamsons interpretatie van de Cursus bevat opvattingen waarin vrouwen die zich openstellen voor mannelijke aandacht dat doen vanuit kracht.) De man bleek arts te zijn en schreef haar ter plekke een recept uit voor haar keelpijn.
Williamsons reactie op de “genezing”
Williamson zei tegen de arts: “Dit is een wonder! Ik bad om genezing en corrigeerde mijn gedachten. Maar de Heilige Geest kon mij geen onmiddellijke genezing geven, want ik was er nog niet klaar voor — het zou te bedreigend zijn voor mijn geloofssysteem. Dus moest Hij op mijn niveau komen, en u was daar. Maar als ik mijn hart niet voor u had opengesteld, had ik het wonder nooit kunnen ontvangen, omdat ik er dan niet klaar voor was geweest.”
Overtuiging potentieel zorgelijk voor presidentskandidaat
De overtuiging dat onze eigen angstige of liefdeloze gedachten ziekte veroorzaken — inclusief keelpijn — werkt misschien binnen een zelfhulpcontext, maar roept vragen op als diezelfde denker zich kandidaat stelt voor het presidentschap.
Persoonlijke verantwoordelijkheid voor slechte gebeurtenissen
Als we persoonlijk verantwoordelijk zijn voor wat ons overkomt, dan zijn we dat ook voor misdaad, oorlog, ziekte en armoede die ons treffen. Structurele ongelijkheid wordt daarmee niet erkend als oorzaak; het probleem ligt volgens deze gedachte bij onszelf.
Tegenstelling met beleidsvoorstellen
Opmerkelijk genoeg sluit deze visie niet volledig aan bij Williamsons politieke standpunten. Zo pleitte ze al vroeg voor herstelbetalingen aan zwarte Amerikanen en steunt ze publieke voorzieningen zoals gratis kinderopvang en hoger onderwijs.
Kern van Williamsons filosofie
Maar centraal in wat Williamson uitdraagt staat het idee dat alles wat misgaat in de wereld voortkomt uit individuele mensen — en dat onze zonden zich manifesteren in ons lichaam. Daarom is de kern van haar beroemde citaat eigenlijk niet: “Wie ben ik om briljant, knap, talentvol en fabuleus te zijn?” Het is de omkering die erop volgt: “Eigenlijk, wie ben ik om dat niet te zijn?”
Gerelateerde artikelen
Veelgestelde Vragen
Wat was de datum van Nelson Mandela’s inaugurele rede?
Nelson Mandela’s inaugurele rede vond plaats op 10 mei 1994. Dit markeerde het begin van zijn presidentschap als eerste zwarte president van Zuid-Afrika.
Wat was het thema van Nelson Mandela’s inaugurele rede?
Het thema van de rede was nationale verzoening en het opbouwen van een gemeenschappelijke toekomst voor alle Zuid-Afrikanen, na de afschaffing van apartheid.
Waarom wordt een passage van Marianne Williamson vaak toegeschreven aan Nelson Mandela?
De bekende passage over angst uit Marianne Williamsons boek A Return to Love wordt vaak onterecht toegeschreven aan Mandela vanwege de inspirerende toon, die mensen gemakkelijk koppelen aan zijn morele leiderschap.
Wat benadrukte Mandela in zijn inaugurele rede?
Mandela benadrukte de noodzaak van verzoening, eenheid en samenwerking om samen een betere toekomst voor Zuid-Afrika op te bouwen.
Hoe heeft Mandela’s inaugurele rede mensen wereldwijd beïnvloed?
Mandela’s woorden inspireerden wereldwijd door zijn oproep tot verzoening, gerechtigheid en gelijkheid, en door zijn voorbeeld als leider die vreedzaam een einde maakte aan een gewelddadig systeem.
